Page 76 - ΜΕΛΕΤΗ ΤΕΛΙΚΟ SOS

Το ίδιο φαίνεται να συµβαίνει µε την παροχή επιδοµάτων για τη φύλαξη παιδιών σε βρεφικούς σταθµούς. Ενώ τη δεκαετία του ΄90 η παρουσία τέτοιων παροχών ήταν σχεδόν ανύπαρκτη (εντοπίζεται µόνο σε µία Σ.Σ.Ε του 1992), από το 2000 έως και το 2005 φαίνεται να εµφανίζεται τουλάχιστον σε πέντε κλαδικές Σ.Σ.Ε. (Παράρτηµα: Πίνακας 7). Επιπροσθέτως, η εξέλιξη των κοινωνικών συνθηκών και η εµφάνιση µιας σειράς καινούργιων προβληµάτων στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων, διαµορφώνει την εµφάνιση µιας νέας γενιάς επιδοµάτων και παροχών, που δεν εµφανίζονται διαχρονικά και η ύπαρξή τους τεκµηριώνεται σε δεδοµένα και περιορισµούς, που τίθενται είτε από το ευρωπαϊκό πλαίσιο της εργατικής νοµοθεσίας, είτε στις υπάρχουσες κοινωνικές ανάγκες και την προσπάθεια του ελληνικού συστήµατος συλλογικών διαπραγµατεύσεων να αντιµετωπίσει τις ανάγκες αυτές. Έτσι, µια σειρά ρυθµίσεων, η οποία εµφανίζεται σταδιακά, σχετίζεται µε κοινωνικά φαινόµενα της εποχής, τα οποία στο παρελθόν είτε δεν υπήρχαν καθόλου, είτε δεν εµφανίζονταν στο βαθµό που εµφανίζονται σήµερα. Οι µεταβολές αυτές επιδρούν στο περιεχόµενο των Σ.Σ.Ε και µεταλλάσσουν το εύρος και το µέγεθος της εφαρµογής τους. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγµατα των ρυθµίσεων για τους ασθενείς του ΑΙDS, αλλά και οι ρυθµίσεις για τη σεξουαλική παρενόχληση στους χώρους εργασίας. Ειδικότερα, παρόλο που η ασθένεια του ΑΙDS εµφανίστηκε στην Ελλάδα στα µέσα της δεκαετίας του ΄80, σε ολόκληρη τη διάρκεια της δεκαετίας του ΄90 εµφανίζεται µόνο µία συλλογική ρύθµιση για το ζήτηµα αυτό. Είναι σαφές ότι η αύξηση των κρουσµάτων, αλλά και η προσπάθεια να αντιµετωπιστούν µε θεσµικό τρόπο στους χώρους εργασίας ανάλογα περιστατικά, οδήγησε στην ενσωµάτωση της ρύθµισης σε σοβαρό αριθµό Σ.Σ.Ε. το 2004. Χωρίς αµφιβολία, το πέρασµα της εν λόγω ρύθµισης φαίνεται να γίνεται µέσα από την Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. του 2004, η οποία, προφανώς, δηµιουργεί τη «θεσµική πλατφόρµα», ανοίγοντας ουσιαστικά το δρόµο σε µία σειρά κλάδων, για να εντάξουν σχετικές ρυθµίσεις στο περιεχόµενο των Σ.Σ.Ε. (Παράρτηµα: Πίνακας 8). Αντίστοιχα, σε µια εποχή που το γυναικείο και φεµινιστικό κίνηµα έχει αναδείξει το ζήτηµα του φύλου και της άνισης µεταχείρισης στους χώρους εργασίας και, καθώς οι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώµατα έχουν πετύχει τη θέσπιση νόµων για την προστασία της αξιοπρέπειας και της ισοτιµίας στην εργασιακή σφαίρα, αρχίζουν σταδιακά να εµφανίζονται στον ιδιωτικό τοµέα οι πρώτες ρυθµίσεις για ανάλογα ζητήµατα, που µέχρι ακόµα και στη δεκαετία του ΄90 παρέµεναν σχεδόν άγνωστα, στο θεσµικό πεδίο. Για παράδειγµα οι ρυθµίσεις για τη σεξουαλική παρενόχληση στους χώρους εργασίας, ενώ τη δεκαετία του ΄90 εµφανίζονται µόνο σε µία (1) Σ.Σ.Ε., από το 2000 και µετά, εντοπίζονται σε 6 Σ.Σ.Ε., και, µεταξύ άλλων, σε κλάδους όπως οι καθαρίστριες, οι υπάλληλοι γραφείων και οι χειριστές Η/Υ βιοµηχανίας (Παράρτηµα: Πίνακας 9). ε) η σταδιακή ωρίµανση των συνθηκών διαβούλευσης, ανάµεσα στα αντιτιθέµενα µέρη και η κατάκτηση µιας κοινωνικής κουλτούρας διαπραγµάτευσης, µεσολάβησης και διαιτησίας. Εδώ, γίνεται σαφές ότι η συσσωρευµένη κοινωνική εµπειρία στο πεδίο των διαπραγµατεύσεων αποτελεί µια πολύτιµη κοινωνική εµπειρία, η οποία µεταφέρεται τόσο σαν κατακτηµένη γνώση και δεξιότητα στους χώρους των κοινωνικών εταίρων, όσο και σαν εµπειρική πρακτική, που µεταβιβάζεται από τη µία ηλικιακή οµάδα στην άλλη. Αυτό πρακτικά σηµαίνει ότι από τη συχνότητα των ζητηµάτων, τα οποία βλέπουµε 76