Page 80 - ΜΕΛΕΤΗ ΤΕΛΙΚΟ SOS

α) οι κλαδικές Σ.Σ.Ε διαµορφώνουν µια δική τους δυναµική, ανεξάρτητη σε σχέση µε τις Ε.Γ.Σ.Σ.Ε., εστιάζοντας στα ειδικά τους και συντεχνιακά ζητήµατα. β) το περιεχόµενο ορισµένων κλαδικών διαπραγµατεύσεων κινείται σχετικά αυτόνοµα από το αντίστοιχο των Ε.Γ.Σ.Σ.Ε., µε συνέπεια την κατά περίπτωση διαφοροποίησή του. γ) οι Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. αδυνατούν να «επιβάλλουν», αλλά και να διαµορφώσουν συνθήκες που να αποτελούν τον πιλότο για τις υπόλοιπες κλαδικές Σ.Σ.Ε. Χαρακτηριστικές, επίσης, είναι οι περιπτώσεις των σπανίων επιδοµάτων και παροχών, που εντοπίζονται σε µεµονωµένες κλαδικές Σ.Σ.Ε. (από 1 έως 3). Τέτοιες είναι το επίδοµα δανείων, η άδεια ονοµαστικής εορτής, το επίδοµα ενοικίου κατοικίας, η ηµερήσια αποζηµίωση εκτός έδρας, το επίδοµα κλίνης. Αξιοσηµείωτες, επίσης, είναι οι περιπτώσεις προβλεπόµενων ρυθµίσεων για τις οποίες δεν εντοπίζονται Σ.Σ.Ε ή Ε.Γ.Σ.Σ.Ε., την περίοδο 1990-2005. Ενδεικτικά αναφέρονται οι άδειες άνευ αποδοχών, οι άδειες µελών επιτροπής υγιεινής και ασφάλειας, το επίδοµα βενζίνης, το επίδοµα γεύµατος, το επίδοµα κρέατος, το επίδοµα προϊόντων παραγωγής, η άδεια για διάλειµµα εγκύων γυναικών, η παροχή αναψυκτικού ή ροφήµατος, η παροχή γεύµατος, η συνδικαλιστική άδεια άνευ αποδοχών, η παροχή βρεφονηπιακού σταθµού. Αναµφίβολα, η ανάπτυξη του επιπέδου και του περιεχοµένου των ελεύθερων συλλογικών διαπραγµατεύσεων στην ελληνική πραγµατικότητα συναρτάται ευθέως µε τη δράση και τις επιδιώξεις του οργανωµένου συνδικαλιστικού κινήµατος. Ήδη το 1989, ο στο 25 συνέδριο της Γ.Σ.Ε.Ε., το ζήτηµα των ελεύθερων συλλογικών διαπραγµατεύσεων τίθεται στο επίκεντρο του προβληµατισµού και γίνεται λόγος για την προώθηση του θεσµού, την κατάργηση του αναχρονιστικού Ν.3239/55 και την ενίσχυση και ανάπτυξη του αντικειµένου των Σ.Σ.Ε. Στο 27 ο συνέδριο της Γ.Σ.Ε.Ε. το 1992, γίνεται λόγος για στήριξη των συλλογικών διαπραγµατεύσεων και επέκταση του θεσµού ο των Σ.Σ.Ε. και στον ευρύτερο δηµόσιο τοµέα, ενώ το 1995 στο 28 συνέδριο, το ζήτηµα επανέρχεται και γίνεται λόγος για ένα πιο διευρυµένο πεδίο αναφοράς των συλλογικών διαπραγµατεύσεων, το οποίο να ξεπερνάει τα στενά πλαίσια των οικονοµικών ου διεκδικήσεων. Ανάλογες αναφορές γίνονται και στα προγράµµατα δράσης του 29 και ου 30 συνέδριο της Γ.Σ.Ε.Ε., όπου το ζήτηµα των συλλογικών διαπραγµατεύσεων κατέχει στρατηγικού χαρακτήρα πολιτική επιλογή της συνοµοσπονδίας (Μοσχονάς: 2003). Απόληξη της συνειδητής στήριξης του θεσµού των ελεύθερων συλλογικών διαπραγµατεύσεων από πλευράς του οργανωµένου συνδικαλιστικού κινήµατος, το οποίο εδώ και δεκαετίες παρεµβαίνει, διεκδικεί, συµµετέχει και συν-διαµορφώνει το πεδίο των κοινωνικών διαβουλεύσεων, είναι η ανάπτυξη ενός περιεκτικού πεδίου δράσης και κατακτήσεων, το οποίο αποτελεί αναµφίβολα τη βάση για την περαιτέρω διεύρυνση και εµβάθυνση του εκδηµοκρατισµού των εργασιακών σχέσεων. Ταυτόχρονα στη διαδικασία αυτή δε µπορεί να µη ληφθεί υπόψη η σχετική υστέρηση της χώρας µας, σε σχέση µε τη ευρωπαϊκή πραγµατικότητα, αναφορικά προς την ανάπτυξη µιας συνδικαλιστικής κουλτούρας και κοινωνικής συνείδησης, γύρω από το ζήτηµα των συλλογικών διαπραγµατεύσεων (Κουζής: 2000), ή άλλου τύπου ιδιοµορφίες που σχετίζονται µε τους ιστορικούς και πολιτικούς όρους συγκρότησης του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήµατος (Κουκουλές 1997). 80