Page 78 - ΜΕΛΕΤΗ ΤΕΛΙΚΟ SOS

συµβάσεις (Παράρτηµα: Πίνακας 10). Στην ίδια κατηγορία βρίσκεται και το επίδοµα σχετικά µε τη γέννηση τέκνων. Παρόλο που κάνει την εµφάνιση του µέσω αποφάσεων των ∆ιοικητικών ∆ικαστηρίων στη δεκαετία του ΄80, µετά το ΄90 εµφανίζεται σε αρκετές Σ.Σ.Ε. Κοµβικό σηµείο όµως, αποτελεί η ένταξή του στη Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. µετά το 2000, η οποία ουσιαστικά ανοίγει το δρόµο για την επέκτασή του σε αρκετά µεγάλο αριθµό Σ.Σ.Ε. (37), αλλά και ∆.Α (8) (Παράρτηµα: Πίνακας 12). Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγµα αποτελεί η σταδιακή εδραίωση του επιδόµατος της επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας σε νευραλγικούς κλάδους, το οποίο αν και εµφανίζεται ήδη από τη δεκαετία του ΄80 σε αποφάσεις των διοικητικών δικαστηρίων, σταδιακά, στη δεκαετία του ΄90, περνάει στις Σ.Σ.Ε., καθώς και σε ∆.Α., µέσω των συλλογικών διαπραγµατεύσεων. Ειδικότερα όµως, την περίοδο 2000-05, εµφανίζεται να ενσωµατώνεται σε αρκετές Σ.Σ.Ε (20), καθώς και σε µικρότερο αριθµό ∆ιαιτητικών Αποφάσεων (6) (Παράρτηµα: Πίνακας 4). Στο σηµείο αυτό είναι ιδιαίτερα σηµαντικό να αναφέρουµε το νευραλγικό ρόλο που διαδραµατίζει η Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. στη συνολική διαδικασία. Η εµφάνιση µιας σειράς παροχών και των επιδοµάτων φαίνεται να ακολουθεί την πορεία ένταξης από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύµβαση Εργασίας προς τις κλαδικές Συλλογικές Συµβάσεις Εργασίας, χωρίς ταυτόχρονα να εµφανίζεται αισθητά µεγάλος αριθµός ∆ιαιτητικών Αποφάσεων, ως προς το περιεχόµενο αυτών. Αυτό σηµαίνει ότι, σε γενικές γραµµές, εµφανίζεται µια συναινετική διάθεση από πλευράς εµπλεκόµενων φορέων, ως προς το περιεχόµενο των ρυθµίσεων αυτών, συγκροτώντας ταυτόχρονα ένα υπόβαθρο πάνω στο οποίο δοµούνται µια σειρά ρυθµίσεων που ανήκουν σε νεότερες «γενιές» παροχών και επιδοµάτων. Χαρακτηριστικά αναφέρουµε την παροχή σχετικά µε το µειωµένο ωράριο για τη φροντίδα παιδιού, το οποίο µετά το 1990 εισάγεται µε την Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. (1993, 2000, 2001,2002) και, συγχρόνως, διαχέεται στις Σ.Σ.Ε, όπου µεταξύ 2000-2005 εντοπίζεται σε 34 Σ.Σ.Ε και µόνο σε 4 ∆.Α (Παράρτηµα: Πίνακας 6). Άλλο παράδειγµα αποτελεί η άδεια µητρότητας, όπου η Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. του 1993 αποτελεί κατά κανόνα τον «πιλότο», ενώ η ρύθµιση, σταδιακά και µέσω των Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. των ετών 2000 και 2001, διαχέεται µεταξύ 2000-2005, σε σηµαντικό αριθµό Σ.Σ.Ε. (32) και µικρό αριθµό ∆.Α. (8) ( Παράρτηµα: Πίνακας 11). Αξιοσηµείωτο επίσης είναι ότι, πέρα όµως από το ποσοτικό στοιχείο και τη συχνότητα εµφάνισης ορισµένων παροχών και επιδοµάτων, εντοπίζεται µια τάση «οµογενοποίησης», σε ποιοτικό επίπεδο. Αυτό πρακτικά σηµαίνει ότι το περιεχόµενο των ρυθµίσεων αυτών τείνει να είναι περίπου ίδιο, σε µια προσπάθεια ενός άτυπου θεσµικού εναρµονισµού. Ενδεικτικά αναφέρουµε ότι, στο επίδοµα ανθυγιεινής εργασίας, σχεδόν σε όλους τους κλάδους, το ποσοστό προσαύξησης κυµαίνεται από 10% έως 20% επί του βασικού ηµεροµισθίου (Παράρτηµα : Πίνακας 13), ή ότι στην παροχή σχετικά µε τη φροντίδα παιδιού, σχεδόν σε όλες τις ρυθµίσεις προβλέπεται µειωµένο ωράριο για 30 µήνες (Παράρτηµα : Πίνακας 14), ή σε άλλο σηµείο, η άδεια µητρότητας προβλέπεται στις 17 εβδοµάδες, στη συντριπτική πλειοψηφία των Σ.Σ.Ε. (Παράρτηµα : Πίνακας 15), ή ότι η άδεια γάµου κυµαίνεται στην πλειοψηφία των Σ.Σ.Ε µεταξύ 5-7 εργάσιµων ηµερών (Παράρτηµα: Πίνακας 16), ή ότι για τους ασθενείς του ΑΙDS προβλέπεται 1 µήνας επιπλέον άδειας µε αποδοχές (Παράρτηµα: Πίνακας 17). Καταλαβαίνουµε λοιπόν ότι, σε ποιοτικό επίπεδο, το περιεχόµενο των Σ.Σ.Ε δηµιουργεί ένα «θεσµικό προηγούµενο», το οποίο λαµβάνεται σοβαρά υπόψη όταν προσέρχονται 78