Page 89 - ΜΕΛΕΤΗ ΤΕΛΙΚΟ SOS

Ως προς την υποκατηγορία που αφορά την απόπειρα απάλειψης των συγκρουσιακών χαρακτηριστικών του συστήµατος εργασιακών σχέσεων τα αποτελέσµατα είναι ιδιαίτερα πενιχρά. Χαρακτηριστικό είναι ότι µόνον δύο συµφωνίες για σύναψη ρήτρα ειρήνης εντοπίσθηκαν στην υπερδεκαετή αυτή περίοδο, µία σε επίπεδο επιχειρησιακής και µία σε επίπεδο κλαδικής Σ.Σ.Ε. ∆εν συνάφθηκε ούτε µία συµφωνία για εναλλακτικό καθορισµό διαδικασιών και όρων συλλογικής διαπραγµάτευσης, µεσολάβησης και διαιτησίας. Σχετική, αλλά κυµαινόµενη επιτυχία υπάρχει στις υπόλοιπες θεµατικές, µε τις οποίες επιχειρήθηκε: ο εµπλουτισµός του αντικειµένου των συλλογικών διαπραγµατεύσεων. Κατ’αρχάς, αρκετές επιχειρησιακές Σ.Σ.Ε. είτε τροποποιούν είτε συνάπτουν εξαρχής κανονισµούς εργασίας ή ρυθµίζουν ανάλογα θέµατα. Σε επίπεδο Ο.ΜΕ.∆. σχεδόν το 10% των συλλογικών ρυθµίσεων αφορά και σε θέµατα που ρυθµίζονται από παρόµοιους κανονισµούς. (βλ. Πίνακα 2, σελ.104). Ο σχετικά µεγάλος αριθµός ζητηµάτων που ρυθµίζονται έτσι, εξηγείται εν µέρει και από την αδρανοποίηση του θεσµού των συµβουλίων των επιχειρήσεων, που είχε επί του τοµέα αυτού συναφείς ή παράλληλες αρµοδιότητες ρύθµισης. Σχετικά σηµαντικός είναι και ο αριθµός συλλογικών ρυθµίσεων µε θέµατα σχετικά µε συµπληρωµατικές ασφαλιστικές καλύψεις (βλ. Πίνακα 3, σελ.105 µε αυξητική µάλιστα τάση την τελευταία δεκαετία. Παράλληλα, αρκετές Σ.Σ.Ε. περιέχουν προβλέψεις για την αντιµετώπιση σύγχρονων προβληµάτων, όπως η παροχή διευκολύνσεων σε εργαζόµενους µε AIDS ή την αντιµετώπιση σεξουαλικής παρενόχλησης στον τόπο εργασίας (βλ. Πίνακα 4, σελ.107). Οι περισσότερες από αυτές, πάντως, φαίνεται να αντανακλούν γενικότερες «κεντρικές» επιλογές. Για παράδειγµα, οι ρυθµίσεις οι σχετικές µε τη σεξουαλική παρενόχληση εµφανίζονται µετά την ανάλογη συµφωνία πλαίσιο των ευρωπαίων κοινωνικών εταίρων του έτους 2002. Αντιθέτως, όπως θα αναµενόταν, λόγω της γνωστής αντίθεσης του συνδικαλιστικού κινήµατος, δεν έχουν συναφθεί - στο πλαίσιο τουλάχιστον του Ο.Μ.Ε.∆. – Σ.Σ.Ε. για µερική απασχόληση. ΙΙ. 3 Αξιολόγηση της συµβολής του Ο.ΜΕ.∆. στον αναπροσανατολισµό του συστήµατος εργασιακών σχέσεων Για να απαντηθεί το ερώτηµα εάν ο νόµος επαναπροσανατόλισε συνολικά το ελληνικό σύστηµα εργασιακών σχέσεων θα πρέπει να προηγηθεί µια σύντοµη σκιαγράφηση των διαχρονικών χαρακτηριστικών του. Το ελληνικό σύστηµα των εργασιακών σχέσεων Η πλειονότητα των ερευνητών που επιχείρησαν την ανάλυση του ελληνικού συστήµατος εργασιακών σχέσεων, φαίνεται να συµφωνούν στον προσδιορισµό του ως µια ιδιόµορφη, ιδιοσυγκρασιακή περίπτωση κρατικού κορπορατισµού σε εξέλιξη, ιδίως µετά την δεκαετία του 1980, προς µια µορφή νέο-κορπορατισµού (ενδεικτικά: Μαυρογορδάτος 1988, 2001, Mavrogordatos 1998, Ζαµπαρλούκου 1997, Kioukias 2003, Sotiropoulos 2004). Από την άλλη µεριά, στις διεθνείς συγκριτικές έρευνες, τόσο η Ελλάδα, όσο και γενικότερα οι άλλες οι νοτιοευρωπαϊκές χώρες (Γιαννακούρου, 1997) ταξινοµούνται 89