Page 94 - ΜΕΛΕΤΗ ΤΕΛΙΚΟ SOS

Περαιτέρω, µε το ν. 2738/99 προβλέφθηκε η δυνατότητα συλλογικών διαπραγµατεύσεων στον δηµόσιο τοµέα, µε ελλιπή διαδικασία µεσολάβησης στην οποία δε συµµετέχει ο Ο.ΜΕ.∆. Όπως φαίνεται στο παρακάτω γράφηµα, πάντως, οι συλλογικές συµβάσεις που συνάπτονται στον δηµόσιο τοµέα στο πλαίσιο του Ο.ΜΕ.∆. ή του ν. 2738/99, αποτελούν µικρό κλάσµα των συµβάσεων του ιδιωτικού τοµέα, πράγµα που ανάγλυφα αναδεικνύει την έλλειψη κουλτούρας διαπραγµάτευσης στο δηµόσιο και την παντελή έλλειψη δοµών νεοκορπορατισµού, ακόµη και εκεί όπου θα έπρεπε να είναι ο προνοµιούχος τόπος κυριαρχίας τους. Πρέπει να σηµειωθεί, περαιτέρω, ότι ακόµη και στην διαδικασία ενώπιον του Ο.ΜΕ.∆. για τους εργαζοµένους του δηµόσιου τοµέα µε σχέση ιδιωτικού δικαίου, η διαπραγµάτευση δεν έχει όµοια ποιοτικά χαρακτηριστικά µε τη µεσολάβηση και διαιτησία στον ιδιωτικό τοµέα. Τούτο δεν οφείλεται στις νοµικές προβλέψεις, που δεν είναι διαφορετικές, αλλά στα πραγµατικά στοιχεία της διαπραγµάτευσης και κυρίως στο γεγονός ότι ουδέποτε το δηµόσιο θέλησε να διαπραγµατευτεί επί της ουσίας των συλλογικών διαφορών. Ειδικότερα : Τα θέµατα τα οποία καταλήγουν να αποτελέσουν αντικείµενο των συλλογικών συµφωνιών ή διαιτητικών αποφάσεων δεν είναι από τα σηµαντικότερα αυτών που περιλαµβάνονται στις σχετικές προτάσεις µεσολάβησης, λόγω της εξαρχής απόλυτης απόρριψης τους από το δηµόσιο. Από την άλλη µεριά, σε ό,τι αφορά τις µισθολογικές διαφορές, η δικαιολογηµένη από τη φύση του Ο.ΜΕ.∆. αυτοσυγκράτηση των µεσολαβητών και διαιτητών του, σε συνδυασµό µε το µηδενικό περιθώριο διαπραγµατεύσεων που έχουν οι εκπρόσωποι του δηµοσίου, οδηγεί κατά κανόνα σε µεσολαβητικές προτάσεις και διαιτητικές αποφάσεις, που δεν αποκλίνουν σηµαντικά από την κυβερνητική εισοδηµατική πολιτική. Πολύ χειρότερα είναι τα πράγµατα σε ό,τι αφορά τις συλλογικές διαπραγµατεύσεις στον σκληρό πυρήνα του κράτους, µεταξύ του τελευταίου και των δηµοσίων υπαλλήλων. Στην Ελλάδα η σχέση τους αντιµετωπιζόταν µέχρι πρόσφατα από τη νοµική θεωρία και την διοικητική πρακτική ως µονοµερής σχέση εξουσίασης-υποταγής, σε αντανάκλαση των αντιλήψεων του γερµανικού θετικισµού του 19ου αιώνα Στο πλαίσιο αυτής της θεώρησης η απ’ευθείας διαπραγµάτευση µεταξύ κράτους και δηµοσίων υπαλλήλων (πολύ περισσότερο δε η µεσολάβηση τρίτου σε αυτές) απορρίπτονταν ως υπονοµευτικές της ουδετερότητας και της ενότητας του κράτους. Για το λόγο τούτο και µέχρι την ψήφιση του ν. 2738/99, οι συλλογικές διαπραγµατεύσεις στο χώρο του δηµοσίου και των Ν.Π.∆.∆. ήταν δυνατές µόνον για το προσωπικό που απασχολείτο µε σχέση ιδιωτικού δικαίου. 8 του Ν. 1892/1990 (Α’ 101).) 94