Page 88 - ΜΕΛΕΤΗ ΤΕΛΙΚΟ SOS

από το δικαιοκεντρικό αναγκαστικό διακανονισµό των συλλογικών διαπραγµατεύσεων του νόµου 3239/1955, που κατέλυε τη συλλογική αυτονοµία, αναγνωρίζοντας τις συλλογικές διαφορές όχι ως νοµικές, αλλά ως διαφορές συµφερόντων, καθιερώνοντας µηχανισµούς µεσολάβησης και διαιτησίας που επιδιώκουν την ιδανική εξισορρόπηση των τελευταίων, χωρίς τη χρήση νοµικών µεθόδων. Εδώ υπάρχει ένα λεπτό σηµείο: ναι µεν οι συλλογικές διαφορές εργασίας είναι διαφορές συµφερόντων, όταν όµως καταλήξουν σε Σ.Σ.Ε. (ή ∆.Α.), η τελευταία αποτελεί ουσιαστικό νόµο. Η ερµηνεία του τελευταίου όµως, είναι εξ ορισµού νοµικό ζήτηµα, ακριβώς γιατί το αντικείµενο της έγκειται στην εύρεση του νοήµατος ενός κανόνα, που έχει τεθεί στο πλαίσιο της παρανοµοθετικής, κανονιστικής λειτουργίας της συλλογικής διαπραγµάτευσης. Ενώ, εποµένως, δεν υφίσταται έδαφος για εφαρµογή νοµικών µεθόδων στις συλλογικές διαφορές εργασίας όσο είναι σε εξέλιξη, από τη στιγµή που η αντιπαράθεση µεταξύ των µερών θα αποκρυσταλλωθεί προσωρινά στον ουσιαστικό νόµο της Σ.Σ.Ε., δεν υπάρχει, αντιθέτως, περιθώριο παρά µόνον για την εφαρµογή νοµικών µεθόδων για την ερµηνεία της: ακριβώς επειδή ο διαιτητής στη συγκεκριµένη περίπτωση είναι αναγκασµένος να αναζητήσει και να βρει, µε νοµικές µεθόδους, το αληθές νόηµα του κανόνα που έθεσαν τα µέρη, η απόφασή του υπόκειται σε δικαστικό έλεγχο, γιατί το θέµα εκφεύγει της ουσιαστικής του κρίσης και ανάγεται στην ορθή εκ µέρους του εφαρµογή δικαιικών κανόνων της νοµικής ερµηνευτικής. Για τους λόγους αυτούς, σε µελλοντική επανεξέταση του νόµου, θα πρέπει, ίσως, να εξεταστεί το ενδεχόµενο σχετικής τροποποίησης του άρθρου 15 του ν. 1876/90, η οποία θα ορίζει ότι θέµατα ερµηνείας όρου Σ.Σ.Ε. δεν µπορεί να αποτελέσουν αντικείµενο µεσολάβησης. Αντιθέτως, το άρθρο 2 του νόµου δεν χρήζει τροποποίησης, εφόσον η ερµηνεία κανονιστικού όρου θα πρέπει να παραµείνει ως θέµα Σ.Σ.Ε., ως εκδήλωση της προτεραιότητας της συλλογικής αυτονοµίας έναντι της δικαστικής κρίσης. Σε κάθε περίπτωση, η ερµηνεία ασαφούς όρου ∆.Α. θα πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί αρµοδιότητα του Ο.ΜΕ.∆., υπό την έννοια της διόρθωσης ασαφειών, σύµφωνα µε όσα προεκτέθηκαν. Β : Ρυθµίσεις που αποσκοπούσαν στον επαναπροσανατολισµό του συστήµατος των εργασιακών σχέσεων Στην κατηγορία αυτή οι περισσότερες από τις στοχεύσεις του νόµου δεν φαίνεται να ευοδώθηκαν, µε σηµαντικότερη αριθµητικά εξαίρεση τις διαδικαστικής φύσης προβλέψεις για την παρακράτηση των συνδικαλιστικών εισφορών, που συναντώνται σε πλήθος συλλογικών ρυθµίσεων. Σε ό,τι αφορά συµφωνίες σχετικά µε την «άσκηση επιχειρηµατικής πολιτικής», η ακριβής αποτίµηση είναι δύσκολη, λόγω της αοριστίας της εν λόγω θεµατικής. Υφίστανται, πάντως, σποραδικές ρυθµίσεις που θα µπορούσαν να θεωρηθούν ότι εντάσσονται εδώ, όπως αυτές που αφορούν περιορισµό του διευθυντικού δικαιώµατος ως προς απολύσεις ή την ρύθµιση της διεξαγωγής απεργιών (βλ. Πίνακα 1, σελ.101). υποκαθιστά την ελλείπουσα κοινή βούληση των µερών και την αποτυχία να υπάρξει συµφωνία τους και υπογραφή Σ.Σ.Ε. για παροχή αυθεντικής ερµηνείας όρου Σ.Σ.Ε. ή εξοµοιούµενης µε αυτήν ∆.Α.» 88