Page 96 - ΜΕΛΕΤΗ ΤΕΛΙΚΟ SOS

είναι ο καθορισµός των µισθών ή της οργανωτικής διάρθρωσης της δηµόσιας 20 υπηρεσίας ), είτε απλώς επειδή τέθηκαν εκτός του πλαισίου των Σ.Σ.Ε. από τον ίδιο το 21 νόµο, προβλέπεται στο (άρθρο 13) ένας νέος για το ελληνικό δίκαιο θεσµός: η συλλογική συµφωνία, η οποία δεν παράγει έννοµα αποτελέσµατα, αλλά δεσµεύει το δηµόσιο ή το αρµόδιο ν.π.δ.δ. να εκδώσει κανονιστικές πράξεις (εφόσον υπάρχει σχετική εξουσιοδότηση) είτε να προωθήσει σχετική νοµοθετική ρύθµιση για να υλοποιήσει τα συµφωνηθέντα. Παρόµοια θέµατα παρατίθενται ενδεικτικά στο νόµο και είναι, π.χ., µισθολογικά και συνταξιοδοτικά ζητήµατα, η διάρθρωση των υπηρεσιών και οργανικών θέσεων, προσόντων και του τρόπου διορισµού. Η αναθεώρηση του 2001 έδωσε συνταγµατική περιωπή στο θεσµό, προβλέποντας τον 22 ρητά στο άρθρο 22 παρ. 3 . Παρ’ όλα αυτά -και παρά τις αντίθετες προτάσεις της Α.∆.Ε.∆.Υ., κατά τις συλλογικές διαπραγµατεύσεις του 2002- η αναθεώρηση δεν έθιξε το ανυπέρβλητο κώλυµα σύναψης συλλογικών συµβάσεων µε µισθολογικό περιεχόµενο, ενόψει της πρόβλεψης του άρθρου 80 παρ. 1 ότι «Μισθός, σύνταξη, χορηγία ή αµοιβή ούτε εγγράφεται στον προϋπολογισµό του Κράτους ούτε παρέχεται χωρίς οργανικό ή άλλο ειδικό νόµο». Για την κατηγορία των θεµάτων αυτών µόνον αυτοδέσµευση του δηµοσίου, µέσω συλλογικής συµφωνίας ήταν δυνατή, µέχρις ότου ο νόµος 3205/03 κατάργησε και αυτή την λειψή δυνατότητα, αφαιρώντας εν γένει τα µισθολογικά ζητήµατα από το αντικείµενο των διαπραγµατεύσεων. Προφανής περίπτωση µη εφαρµόσιµης ρύθµισης είναι η προβλεπόµενη από το νόµο µεσολάβηση: Μεσολαβητές ορίζονται µε κλήρωση µεταξύ των εξής προσώπων: του Πρόεδρου και των αντιπροέδρων του Νοµικού Συµβουλίου του Κράτους, τριών καθηγητών ή αναπληρωτών καθηγητών νοµικών Σχολών που ορίζονται από τον Υπουργό Εσωτερικών, ∆ηµόσιας ∆ιοίκησης και Αποκέντρωσης, από τρεις προτεινόµενους από τον Πρόεδρο του κάθε νοµικού τµήµατος. Προβλέπεται, βεβαίως, δυνατότητα σύστασης µε προεδρικό διάταγµα, ειδικού σώµατος µεσολαβητών, χωρίς όµως να έχει µέχρι σήµερα ενεργοποιηθεί η σχετική διάταξη, λόγω της αµηχανίας του ∆ηµοσίου να διαχειρισθεί το θεσµό. Πέραν των νοµικών προβληµάτων, η πρακτική εφαρµογή του θεσµού υπήρξε µάλλον απογοητευτική, ακριβώς γιατί και τα δύο µέρη της διαπραγµάτευσης στερούνταν - για διαφορετικούς λόγους - της αναγκαίας κουλτούρας διαλόγου που απαιτεί κάθε σύστηµα νεοκορπορατιστικών ρυθµίσεων. Ποτέ µέχρι τώρα δεν συνάφθηκε συλλογική συµφωνία ή σύµβαση µεταξύ Α.∆.Ε.∆.Υ. και Υπουργείου Εσωτερικών, ∆ηµόσιας ∆ιοίκησης και Αποκέντρωσης, ενώ λίγες συµβάσεις και ελάχιστα περισσότερες συλλογικές συµφωνίες συνάφθηκαν µέχρι σήµερα Το 2003, µάλιστα, ο θεσµός έπεσε σε χειµερία νάρκη: δεν έγιναν καθόλου διαπραγµατεύσεις και, φυσικά, δεν συνάφθηκε κανενός είδους συµφωνία. 20 Βλ., π.χ, τους περιορισµούς των άρθρων του Συντάγµατος 21 παρ.3, 22 παρ.4, 23 παρ.2, 3, 29 παρ.3, 46 παρ.1, 80 παρ. 1, 103, 104. 21 Για την διαφορά διοικητικής σύµβασης και διοικητικής συµφωνίας κατά το γαλλικό δίκαιο, βλ. Σ. Φλογαϊτη 1991: 23 κ.ε. 22 «3. Νόµος ορίζει τα σχετικά µε τη σύναψη συλλογικών συµβάσεων εργασίας από τους δηµόσιους υπαλλήλους και τους υπαλλήλους οργανισµών τοπικής αυτοδιοίκησης ή άλλων νοµικών προσώπων δηµοσίου δικαίου.» 96