Page 97 - ΜΕΛΕΤΗ ΤΕΛΙΚΟ SOS

Οι λόγοι της έκλειψης του θεσµικού πλαισίου είναι πολλαπλοί : Από τη µεν πλευρά των εργαζοµένων, επικράτησε καταγγελτικός λόγος και υπερθεµατισµός στα αιτήµατα, ιδίως στο επίπεδο της διαπραγµάτευσης µεταξύ Α.∆.Ε.∆.Υ. και Υπουργείου Εσωτερικών. Σε ό,τι αφορά το δηµόσιο, εκδηλώθηκε για µία ακόµη φορά το φαινόµενο του υφέρποντος ανταγωνισµού αρµοδιοτήτων µεταξύ αφενός του Υπουργείου Εσωτερικών, ∆ηµόσιας ∆ιοίκησης και Αποκέντρωσης (ΥΠ.ΕΣ.∆.∆.Α.) και του Υπουργείου Οικονοµικών, αφετέρου, πράγµα που οδηγούσε πολλές φορές σε αδυναµία έγκαιρης τοποθέτησης έναντι των αιτηµάτων των οµοσπονδιών. Φαίνεται από τα παραπάνω ότι το σύστηµα των πελατειακών σχέσεων στο δηµόσιο, µολονότι βρίσκεται σε προφανή κρίση, δεν έχει ακόµη δώσει τη θέση του σε δοµές και πρακτικές νεοκορπορατιστικού τύπου. Σε ό,τι αφορά τη συγκυρία, βεβαίως, το αδιέξοδο στις διαπραγµατεύσεις οφείλεται, προφανώς, και στην αντίστοιχη αδυναµία του ∆ηµοσίου να εµφανίσει προτάσεις επί του µισθολογικού που να είναι στοιχειωδώς αποδεκτές από την άλλη πλευρά. Αντί µάλιστα να συναχθούν διδάγµατα από την πρακτική αυτή, η Κυβέρνηση προτίµησε µε το νόµο 3205/03 να βγάλει εντελώς από το τραπέζι των διαπραγµατεύσεων τα µισθολογικά θέµατα, καταστώντας τις ουσιαστικά κενό κέλυφος: Συγκεκριµένα, ο νόµος αυτός που θέσπισε ένα νέο ενιαίο µισθολόγιο για τους δηµοσίους υπαλλήλους εξαίρεσε τα µισθολογικά θέµατα, τον πυρήνα δηλαδή κάθε συλλογικής διαφοράς, από το αντικείµενο των συλλογικών διαπραγµατεύσεων. Η ρύθµιση αυτή πάσχει από πρόδηλη αντισυνταγµατικότητα, ενόψει της πρόσφατης συνταγµατικής αναγνώρισης του θεσµού των συλλογικών διαπραγµατεύσεων. ∆εδοµένου όµως ότι η πολιτική αυτή ήταν απολύτως προβλέψιµη, θα περίµενε κανείς από το συνδικαλιστικό κίνηµα να έχει επεξεργασθεί µία στρατηγική, που να του επιτρέπει να αξιοποιήσει θετικότερα ένα θεσµό, η εισαγωγή του οποίου απετέλεσε πάγιο αίτηµα του, τις τελευταίες δεκαετίες. Επιβεβαιώθηκε, έτσι, ένα δοµικό, παθογενές χαρακτηριστικό του ελληνικού διοικητικού συστήµατος: η ανάπτυξη πελατειακού/ νεοφεουδαρχικού τύπου σχέσεων µεταξύ επιµέρους Υπουργών και της γραφειοκρατίας του Υπουργείου τους, συµπεριλαµβανοµένης και της συνδικαλιστικής του εκπροσώπησης. Το φαινόµενο αυτό υπήρξε ιδιαίτερα έντονο σε όσα από αυτά µπορούν, λόγω εξαιρετικών συνθηκών ή ειδικών (εκτός τακτικού προϋπολογισµού) λογαριασµών, να περιγράφουν τις διατάξεις του εκάστοτε ενιαίου µισθολογίου και να δίδουν πρόσθετες παροχές στους υπαλλήλους τους. 97