Page 134 - ΜΕΛΕΤΗ ΤΕΛΙΚΟ SOS

Σ.Σ.Ε. και ∆.Α., καθώς και τις Σ.Σ.Ε. και ∆.Α. «των οποίων παρετάθη η ισχύς» (βλ. Ανάλυση σε: Ιωάννου, 1995:97). Με άλλα λόγια, ο υψηλός βαθµός παρεµβατισµού για την περίοδο της δεκαετίας του 1960, που εµφανίζεται στο ∆ιάγραµµα 1, είναι στην ουσία ακόµη υψηλότερος (28). Για τη συγκριτική ανάλυση της παρούσας µελέτης, σηµασία έχει η περίοδος µετά το 1974, καθώς αφενός, σε κάθε περίπτωση, οι διαχρονικές συγκρίσεις για τη βαρύτητα του ρόλου των ∆ιαιτητικών Αποφάσεων στη ρύθµιση των συλλογικών διαπραγµατεύσεων µε προγενέστερες περιόδους πρέπει να λαµβάνουν υπόψη και τους άλλους τρόπους κρατικού παρεµβατισµού, που ήταν σε λειτουργία, αφετέρου η προγενέστερη περίοδος έχει ήδη αποτελέσει αντικείµενο άλλης επεξεργασίας (Ιωάννου, 1995). Επίσης, για τη συγκριτική ανάλυση της παρούσας µελέτης, το κριτήριο δεν είναι µόνον, ή κυρίως, το παρελθόν. Επιπλέον κριτήριο είναι το εάν, και πως, κατά την περίοδο εφαρµογής του Ν.1876/90 ενισχύονται οι ελεύθερες συλλογικές διαπραγµατεύσεις. Αυτό σηµαίνει ότι στη λειτουργία των συλλογικών διαπραγµατεύσεων, ακόµη και για την περίοδο µετά το 1975, ∆.Α. από ∆.Α. διαφέρει, και ότι οι συγκρίσεις απαιτούν περισσότερη ανάλυση, λόγω της νέας διαδικασίας και της σηµασίας που έχει η Μεσολάβηση, ακόµη και ως δυνατότητα κατά το στάδιο της ∆ιαιτησίας. Οι αλλαγές που επέφερε ο Ν. 1876/90, ως προς τις διαδικασίες των συλλογικών διαπραγµατεύσεων, αποτυπώνονται στον Πίνακα 1 (σελ.129), όπου παρουσιάζονται τα µερίδια των Σ.Σ.Ε και ∆.Α. που καταγράφηκαν ανά έτος και των οποίων η εξέλιξη κατέστη δυνατή, µέσω των τριών διαφορετικών σταδίων που προβλέπει, αµέσως ή εµµέσως, ο Ν. 1876/90. Πρώτον, την προσφυγή σε Μεσολάβηση, δεύτερον, την προσφυγή σε ∆ιαιτησία, τρίτον, την έκδοση ∆ιαιτητικής Απόφασης. Η παρούσα ανάλυση υπογραµµίζει τη σηµασία της διαφοράς µεταξύ της προσφυγής στη ∆ιαιτησία και της έκδοσης ∆.Α., καθώς ακόµη και στο στάδιο της ∆ιαιτησίας είναι εφικτή η σύναψη Σ.Σ.Ε.,µε τη µεσολαβητική-διαιτητική προσπάθεια του ∆ιαιτητή, φαινόµενο όχι σπάνιο, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του Πίνακα 1. Από τα στοιχεία του Πίνακα 1 προκύπτει ότι υψηλό µερίδιο των Σ.Σ.Ε. και ∆.Α., που συνάπτονται ετησίως, κατά µέσο όρο 1 στις 3, κάνουν χρήση των υπηρεσιών της Μεσολάβησης του Ο.ΜΕ.∆. Αυτό άρχισε από ποσοστό 42,4% το 1992, σηµείωσε ένα χαµηλό το 1996 µε 26,8%, αυξήθηκε εκ νέου σε 44,4% το 1999 και µειώθηκε σε 26,3% το 2007. Ωστόσο, το 2008 επανήλθε στα υψηλότερα επίπεδά του και αυτό µε δεδοµένη τη συνολική τάση αύξησης του αριθµού των Σ.Σ.Ε. και ∆.Α. Με άλλα λόγια, τα στοιχεία του Πίνακα 1, ως προς την προσφυγή στις υπηρεσίες Μεσολάβησης µε σκοπό την πρόοδο των συλλογικών διαπραγµατεύσεων, δείχνουν ότι η Μεσολάβηση είναι και παραµένει ένα κεντρικό συστατικό στοιχείο στη λειτουργία του συστήµατος συλλογικών διαπραγµατεύσεων του Ν. 1876/90. Τουλάχιστον στο ¼ των συλλογικών ρυθµίσεων Σ.Σ.Ε. και ∆.Α., που συνάπτονται ετησίως, γίνεται χρήση της προσφυγής στις υπηρεσίες Μεσολάβησης του Ο.ΜΕ.∆. Σύµφωνα µε τα στοιχεία του Πίνακα 1 ανάγκη περαιτέρω προσφυγής στις υπηρεσίες ∆ιαιτησίας προκύπτει κατά µέσο όρο σε λιγότερες από τις µισές των συλλογικών ρυθµίσεων Σ.Σ.Ε. και ∆.Α., για τις οποίες έχει προηγηθεί προσφυγή στις υπηρεσίες ∆ιαιτησίας. Σηµειωτέον ότι εδώ, µε βάση τη στήλη 4 του Πίνακα 1, αναφερόµαστε στο 134