Page 100 - ΜΕΛΕΤΗ ΤΕΛΙΚΟ SOS

ΙΙ. 4 Συµπεράσµατα Όσα προηγήθηκαν δείχνουν, κατά τη γνώµη µας, ότι το ελληνικό εργασιακό σύστηµα, το οποίο ποτέ δεν ήταν νεοκορπορατιστικό, δεν έχει ακόµη προσλάβει παρόµοια χαρακτηριστικά, παρά την εισαγωγή θεσµών τριµερούς εκπροσώπησης, κατά τη δεκαετία του 1990 και τη διαπιστούµενη κρίση του συστήµατος πελατειακής αντιπροσώπευσης. Στον ιδιωτικό τοµέα, είναι αλήθεια ότι, η δηµιουργία του Ο.ΜΕ.∆. υπήρξε µια σηµαντική θεσµική εξέλιξη, που επηρέασε σηµαντικά την κουλτούρα διαλόγου των εκπροσώπων εργοδοτών και εργαζοµένων. Παρά την ύπαρξη όµως και άλλων θεσµών παρόµοιας σύλληψης (όπως η Ο.Κ.Ε.), το σύστηµα δε φαίνεται να προσλαµβάνει πλήρως νεορκοπορατιστικά χαρακτηριστικά. Σε τούτο συνέβαλε καθοριστικά η έλλειψη ουσιαστικών διαδικασιών κοινωνικού διαλόγου στις συλλογικές διαπραγµατεύσεις του δηµόσιου τοµέα. Συµπερασµατικά, ο νόµος 1876/90, παρά την επιτυχία του θεσµού της µεσολάβησης και του Ο.ΜΕ.∆., δε φάνηκε ικανός να επαναπροσανατολίσει το σύστηµα συλλογικών ρυθµίσεων, σε νεοκορπορατιστική κατεύθυνση. Είναι αλήθεια ότι µέρος των νέων προβλέψεων βρήκε εύφορο έδαφος. Οι επιχειρησιακές Σ.Σ.Ε., για παράδειγµα, αποτελούν σηµαντικό πλέον τµήµα των συλλογικών ρυθµίσεων. Το περιεχόµενο, επίσης, των τελευταίων έχει συνολικά εµπλουτιστεί µε νέα θεµατολογία (π.χ. προβλέψεις για ασφαλιστικές παροχές), αλλά και νέα πεδία διαπραγµάτευσης (π.χ. κανονισµοί εργασίας). Όµως, ο χαµηλός βαθµός συγκεντροποίησης του εργατικού κινήµατος, η συγκρουσιακή προδιάθεση του συνδικαλισµού και η γενικότερη τάση της παγκοσµιοποίησης για υποβάθµιση των νεοκορπορατιστικών ρυθµίσεων προς την κατεύθυνση της απορρύθµισης, απετέλεσαν αντίθετους παράγοντες, που απέτρεψαν τη δυνατότητα µιας ολοκληρωµένης νέο-κορπορατιστικής ρύθµισης στην άρθρωση και διαµεσολάβηση των εργασιακών συµφερόντων. 100