Page 52 - ΜΕΛΕΤΗ ΤΕΛΙΚΟ SOS

Η ανάλυση µας οδηγεί στο συµπέρασµα ότι, κατ΄ ουσίαν, η πλειοψηφία των Κλαδικών Σ.Σ.Ε. που εµφανίζονται στις στατιστικές ταξινοµήσεις µετά το 1989, από το 1990 και εντεύθεν, ήδη προϋπήρχαν του Ν. 1876/90. Εκτός ορισµένων Κλαδικών Σ.Σ.Ε. που προϋπήρχαν ακόµη και του Ν. 3239/55 (π.χ. Πετρελαιοειδή, ΚΤΕΛ), η µεγάλη πλειοψηφία τους είναι προϊόν της περιόδου ισχύος του Ν. 3239/55 και ιδιαίτερα της περιόδου 1975-1989, ενώ µικρός µόνον αριθµός νέων Κλαδικών Σ.Σ.Ε. εντάσσονται στη δοµή των συλλογικών διαπραγµατεύσεων, µετά την εφαρµογή του Ν. 1876/90. Τέτοιες νέες «εντάξεις» είναι οι Κλαδικές Σ.Σ.Ε. της Παροχής Υπηρεσιών, η οποία αντικατέστησε προγενέστερες Οµοιοεπαγγελµατικές, των Βαφείων-Καθαριστηρίων, της Αργυροχρυσοχοΐας, των Τεχνικών Μελετητικών Εταιρειών, των Τυποποιηµένων Τροφίµων, της Παροχής Υπηρεσιών Security. Ταυτόχρονα, ορισµένες προϋπάρχουσες του Ν. 1876/90 Κλαδικές Σ.Σ.Ε., π.χ. αυτή των Ελαστικών Αυτοκινήτων, «απεσύρθησαν» από τη δοµή των συλλογικών διαπραγµατεύσεων. Αιτία της «απόσυρσης» στην περίπτωση της Κλαδικής Σ.Σ.Ε. Ελαστικών Αυτοκινήτου είναι η «απόσυρση» των επιχειρήσεων του Κλάδου από την αγορά (Pirelli, Good Year). Όµως, ακόµη και νεοεισελθείσες Κλαδικές Σ.Σ.Ε. «απεσύρθησαν» για άλλους λόγους, π.χ. η Κλαδική Σ.Σ.Ε. Παροχής Υπηρεσιών Security. Ανάλογη είναι και η µικτή εικόνα συνέχειας και αλλαγής, στην περίπτωση των Οµοιοεπαγγελµατικών Σ.Σ.Ε., που καταγράφονται υπό τις νέες συνθήκες του Ν.1876/90. Το κύριο σώµα αυτών υφίσταται ήδη κατά την πρώτη περίοδο της εφαρµογής του Ν. 3239/55, ωστόσο κατά την περίοδο 1961-1966 το κέντρο βάρους µεταφέρεται από το πλήθος των Τοπικών Οµοιοεπαγγελµατικών Σ.Σ.Ε. στις Εθνικές Οµοιοεπαγγελµατικές Σ.Σ.Ε. Ενδιαφέρον είναι ότι λίγο πριν και λίγο µετά την υιοθέτηση του Ν. 1876/90, η δοµή των συλλογικών διαπραγµατεύσεων συµπληρώνεται µε τη δηµιουργία - είσοδο και νέων Οµοιοεπαγγελµατικών Σ.Σ.Ε, προερχοµένων κυρίως από εκπαιδευµένο σε επίπεδο Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. ανθρώπινο δυναµικό. Τέτοιες περιπτώσεις είναι διάφορες ειδικότητες Μηχανικών Βιοµηχανίας, όπως οι Μηχανικοί το 1987, και οι Μεταλλειολόγοι το 1997, οι Γεωλόγοι και οι Κτηνίατροι Βιοµηχανίας (1988), οι Γεωτεχνικοί ∆ηµοσίου (1989), οι Προγραµµατιστές Η/Υ Θεσσαλονίκης (1992), οι Οδοντοτεχνίτες ΑΠΠ (1998), οι Ξεναγοί διαφορετικών περιοχών, οι Ιχθυολόγοι (2000). Με άλλα λόγια οι Οµοιοεπαγγελµατικές Σ.Σ.Ε., και ειδικότερα οι Οµοιοεπαγγελµατικές Σ.Σ.Ε. που περιορίζονται σε έναν µόνον Κλάδο της οικονοµίας, δεν είναι µόνο φαινόµενο του προϊσχύσαντος θεσµικού πλαισίου, που διατηρείται κατά τη µετάβαση από το Ν. 3239/55 στο Ν. 1876/90, αλλά η αναπαραγωγή του παρατηρείται και υπό τις συνθήκες του Ν. 1876/90, καθώς επαγγελµατικές οµάδες και συνδικαλιστικές ενώσεις, στα πλαίσια της συλλογικής αυτονοµίας, ασκούν το δικαίωµα της συλλογικής διαπραγµάτευσης, οργανώνοντας την εκπροσώπησή τους µε ανάλογη οµοιοεπαγγελµατική δοµή. Τέλος, κατά τη µετάβαση από το Ν. 3239/55 στο Ν. 1876/90, ένα µέρος των κατά την προηγούµενη περίοδο ταξινοµηµένων ως Ειδικών Σ.Σ.Ε., ανακατανέµεται στη νέα κατηγορία των Επιχειρησιακών Σ.Σ.Ε., ενώ και ένα µέρος των µέχρι τότε «αδήλωτων» Επιχειρησιακών Σ.Σ.Ε., που ελάµβαναν τη µορφή «Πρακτικών Συµφωνίας» στην επιχείρηση ή την εκµετάλλευση, και δεν είχαν ήδη «ενταχθεί»/ καταγραφεί στο «επίσηµο σύστηµα» των συλλογικών διαπραγµατεύσεων, αν και η «ένταξη» συνέβαινε σε ένα βαθµό σταδιακά σε όλη την διάρκεια της δεκαετίας του 1980, σε συνθήκες 52