Page 70 - ΜΕΛΕΤΗ ΤΕΛΙΚΟ SOS

4 αναφέρονται σε αυτές , ενθαρρύνοντας και στηρίζοντας τις διαβουλεύσεις µεταξύ των κοινωνικών εταίρων προκειµένου να σφυρηλατηθεί µε κοινή βούληση ένα θεσµικό πλαίσιο το οποίο θα ενισχύει την κοινωνική συνοχή, την ανάπτυξη και τη βελτίωση των εργασιακών και κοινωνικών συνθηκών. Παρά λοιπόν ότι το ευρωπαϊκό θεσµικό πλαίσιο στο χώρο των ΣΣΕ θα µπορούσε να είναι πιο σαφές και δεσµευτικό, παρέχει την αναγκαία πολιτική νοµιµοποίησης για την ανάπτυξη των συλλογικών διαπραγµατεύσεων. Σε ό,τι αφορά στην ελληνική κοινωνία, η πορεία αυτή συνέβαλε αναµφίβολα στον εκδηµοκρατισµό του συστήµατος των εργασιακών σχέσεων ενώ η ίδρυση και η λειτουργία του Οργανισµού Μεσολάβησης και ∆ιαιτησίας αναγνωρίζεται ότι προώθησε σηµαντικά την ανάπτυξη του θεσµού των ελεύθερων συλλογικών διαπραγµατεύσεων και για αυτό θα πρέπει να διαφυλαχθεί η αυτονοµία του για να συνεχίσει το σηµαντικό του 5 έργο. Αυτό άλλωστε αποδεικνύει και ανάλογη δειγµατοληπτική έρευνα µεταξύ εργαζοµένων και στελεχών του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήµατος σύµφωνα µε την οποία τίθενται τα ζητήµατα αυτά µε χαρακτηριστικό εύρηµα το ότι µόνο το 36,7% πιστεύει ότι η χώρα µας έχει προσαρµοσθεί στο γενικότερο ευρωπαϊκό πλαίσιο των ελεύθερων συλλογικών διαπραγµατεύσεων.(Μοσχονάς: 2003) Σε µια προσπάθεια να επιχειρήσουµε την «ανάγνωση» του έργου που έχει παραχθεί από την ίδρυση του Ο.ΜΕ.∆. µέχρι τις µέρες µας είναι σαφές ότι θα πρέπει να ξεκαθαρίσουµε ευθύς εξαρχής το στρατηγικού προσανατολισµού ζήτηµα, εάν πράγµατι είναι αναγκαίες οι συλλογικές διαπραγµατεύσεις. Αναµφίβολα το ζήτηµα αυτό απασχολεί τη θεωρητική και πολιτικο-ιδεολογική οπτική που διερευνά τις συλλογικές διαπραγµατεύσεις, τον κοινωνικό διάλογο και την επίτευξη συλλογικών συµφωνιών µεταξύ κοινωνικών εταίρων. Η ίδια προβληµατική έχει αναπτυχθεί και στο πλαίσιο των επίσηµων ευρωπαϊκών οργάνων και έχει απασχολήσει τις αρµόδιες επιτροπές. Κατά τη γνώµη µας η πολύ πρόσφατη και σε εξέλιξη διεθνής οικονοµική κρίση, καθιστά επίκαιρη και θέτει ευθέως στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος την προβληµατική συλλογικών συµβάσεων εργασίας αφού η διεθνής κοινωνική και οικονοµική συγκυρία πιέζει τα εθνικά συστήµατα για επαναπροσδιορισµό των συντεταγµένων που διέπουν τις εργασιακές σχέσεις αλλά και τις κοινωνικές συµφωνίες δεκαετιών. Αναντίρρητα λοιπόν η ορθή και χρηστή λειτουργία ενός θεσµοθετηµένου πλαισίου µέσα στο οποίο διεξάγεται ο κοινωνικός διάλογος αποτελεί εχέγγυο για την οµαλή και υγιή ανάπτυξη των εργασιακών σχέσεων. Ταυτόχρονα, η γόνιµη και ουσιαστική λειτουργία των συλλογικών διαπραγµατεύσεων εκτός από τη συµβολή της στη διευθέτηση - επίλυση 4 Βλ. Πρωτογενές ∆ίκαιο της Ε.Ε άρθρο 138,139&140 Συνθ.ΕΚ όπως επίσης και Κοινοτικός Χάρτης των θεµελιωδών κοινωνικών δικαιωµάτων σηµ.12, Στρασβούργο 1989 καθώς & Χάρτης θεµελιωδών δικαιωµάτων της Ε.Ε άρθρο 28 Νίκαια 2000. 5 ου Βλ.Πρακτικά 28 Συνεδρίου ΓΣΕΕ 16-18/3/ 1995. Επίσης βλ. σχετικό χωρίο για τον ΟΜΕ∆ τις ΣΣΕ και τον Κοινωνικό διάλογο στις θέσεις του ΣΕΒ: «Η καθιέρωση και η συνεχής διεύρυνση του διαλόγου των κοινωνικών εταίρων αποτελεί πάγια επιδίωξη του ΣΕΒ. Γι’ αυτό άλλωστε υποστήριξε και υποστηρίζει θεσµούς όπως η Οικονοµική και Κοινωνική Επιτροπή (ΟΚΕ) και ο Οργανισµός Μεσολάβησης και ∆ιαιτησίας (ΟΜΕ∆)”(…)“Ειδικότερα ο ΣΕΒ διεξάγει συνεργασίες, διάλογο και διαπραγµατεύσεις µε τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζοµένων σε όλα τα επίπεδα (εθνικό, κλαδικό, οµοιο-επαγγελµατικό) προκειµένου να συνάψει συλλογικές συµβάσεις εργασίας που αφορούν την βιοµηχανία και δεσµεύουν τα µέλη του” (www.sev.org.gr.) Για µια συνολικότερη και αποτίµηση στο ίδιο ζήτηµα βλ. επίσης τη Γνώµη Πρωτοβουλίας της ΟΚΕ «Ο Κοινωνικός ∆ιάλογος στην Ελλάδα,: Αποτίµηση, Τάσεις, Προοπτικές,»18/12/2002,σελ.17-21 70