Page 40 - ΜΕΛΕΤΗ ΤΕΛΙΚΟ SOS

Σύµφωνα µε τα ευρήµατα της ανάλυσης στην προηγούµενη ενότητα 1.5, κατά την περίοδο µετά την έναρξη ισχύος και εφαρµογής, ως προς το συνολικό αριθµό των Σ.Σ.Ε. και ∆.Α. που συνάπτονται στην ελληνική οικονοµία και κοινωνία, δεν παρατηρούνται ριζικές µεταβολές έναντι προγενέστερων περιόδων, όπως αυτή του 1975-1981 αλλά και του 1982-1989. Όµως η περίοδος 1990-2008 εµφανίζεται περισσότερο οµοιογενής, µε χαµηλότερη αστάθεια στο συνολικό αριθµό των Σ.Σ.Ε. και ∆.Α. που συνάπτονται, και χαρακτηρίζεται από αυξητική τάση του αριθµού των Σ.Σ.Ε., συνδεόµενη κυρίως µε την αύξηση του αριθµού των Επιχειρησιακών Σ.Σ.Ε. Για να αποσαφηνισθεί περαιτέρω σε ποιο βαθµό η νέα δοµή της περιόδου 1990-2008 είναι προϊόν, απλά, του διαφορετικού χαρακτηρισµού της ίδιας Σ.Σ.Ε., της αλλαγής στις ενεργές Σ.Σ.Ε., διά της εισόδου «νέων» Σ.Σ.Ε. και της εξόδου «παλαιών» Σ.Σ.Ε. στο σύστηµα συλλογικών διαπραγµατεύσεων, κρίθηκε αναγκαίο να εξετασθεί εάν ο χαρακτηρισµός εκάστης Σ.Σ.Ε. ως προς το είδος, ανταποκρίνεται, τόσο πριν όσο και µετά την ψήφιση και εφαρµογή του Ν. 1876/90, στον χαρακτηρισµό που της αποδιδόταν κατά την καταγραφή της στο νυν Υπουργείο Απασχόλησης, και σε ποιο βαθµό αυτό συνδεόταν µε τον αυτοχαρακτηρισµό της Σ.Σ.Ε. από τα συµβαλλόµενα µέρη ή µε το χαρακτηρισµό που έκρινε δόκιµο κατά την καταγραφή η υπηρεσία του νυν Υπουργείου Απασχόλησης. Καταρχήν, ας σηµειωθεί ότι, µεταξύ 1989 και 1990, όπως φαίνεται από τα στοιχεία του Πίνακα 2α και 2β (σελ. 32,33), στη δοµή των συλλογικών διαπραγµατεύσεων παρατηρείται µία ανακατανοµή του µεριδίου των Ειδικών Σ.Σ.Ε., που «καταργήθηκαν», σε Κλαδικές και Επιχειρησιακές Σ.Σ.Ε., που πρωτοεισήχθησαν µε τον Ν. 1876/90. Τα δε επόµενα έτη, από το 1991 έως το 1993, εδραιώνεται µία δοµή των συλλογικών διαπραγµατεύσεων συντιθέµενη από τρία σχεδόν ίσα µερίδια κατανεµηµένα µεταξύ Οµοιοεπαγγελµατικών, Κλαδικών και Επιχειρησιακών Σ.Σ.Ε. (Ιωάννου, 1996:130-131). Η νέα συγκριτική ανάλυση του καταλόγου των Σ.Σ.Ε. που αποτελούν τη δοµή των συλλογικών διαπραγµατεύσεων µεταξύ των ετών 1988-1989 και 1991-1992 αποκαλύπτει ότι, παρά την υστέρηση του πλαισίου του Ν. 3239/55, που δεν αναγνώριζε ρητά τις Κλαδικές και τις Επιχειρησιακές Σ.Σ.Ε., η πραγµατική δοµή των συλλογικών διαπραγµατεύσεων, υπό την επίδραση των διαπραγµατευτικών συµπεριφορών των µερών και των διαρθρωτικών µεταβολών στην οικονοµία, µετεξελίχθηκε κατά την περίοδο 1975-1989, τόσο ώστε µε την υιοθέτηση του Ν. 1876/90, αυτό που κυρίως έλαβε χώρα, όσον αφορά τα είδη των Σ.Σ.Ε. και τη δοµή του συστήµατος συλλογικών διαπραγµατεύσεων, ήταν να «νοµιµοποιηθούν» ήδη υπάρχοντα και εξελισσόµενα είδη Σ.Σ.Ε. Αφενός µεν οι Επιχειρησιακές Σ.Σ.Ε. που κατά ένα µέρος τους κατατάσσονταν στην κατηγορία των Ειδικών Σ.Σ.Ε. και κατά ένα µέρος τους παρέµεναν εκτός του «επίσηµου» συστήµατος συλλογικών διαπραγµατεύσεων, λαµβάνοντας τη µορφή των «Πρακτικών Συµφωνίας» και γι’ αυτό έµεναν µη καταγραφόµενες στη στατιστική των 40