Page 37 - ΜΕΛΕΤΗ ΤΕΛΙΚΟ SOS

Για την περαιτέρω ανάλυση της δοµής των συλλογικών διαπραγµατεύσεων το πρώτο κριτήριο αλλαγών είναι ο αριθµός των Σ.Σ.Ε. κατά είδος και οι αλλαγές στην σύνθεση της νέας δοµής, δεδοµένης αφενός της κατάργησης των Ειδικών Σ.Σ.Ε., αφετέρου της εισαγωγής των Κλαδικών και των Επιχειρησιακών Σ.Σ.Ε. στο σύστηµα των συλλογικών διαπραγµατεύσεων. Στο ∆ιάγραµµα 2 (σελ. 41), παρουσιάζεται η εξέλιξη του αριθµού των Σ.Σ.Ε. (και ∆.Α.) ανά είδος, κατά την περίοδο 1961-2008. Στο ∆ιάγραµµα 2 σηµειώνεται το έτος 1990, ως το σηµείο της θεσµικής αλλαγής ,όπου «εισάγονται» τα είδη των Κλαδικών Σ.Σ.Ε. και των Επιχειρησιακών Σ.Σ.Ε., και καταργείται το είδος των «Ειδικών» ΣΣΕ. Αυτό δικαιολογεί και τις µηδενικές τιµές που παρατηρούνται για τις Κλαδικές και τις Επιχειρησιακές Σ.Σ.Ε. για την περίοδο πριν το 1990, καθώς και τις µηδενικές τιµές για τις Ειδικές Σ.Σ.Ε. από το 1990 και εντεύθεν. Εν συνεχεία, στα ∆ιαγράµµατα 3 έως 5 (σελ. 42,43,44) που ακολουθούν, αναλύεται περαιτέρω η συνολική εικόνα του ∆ιαγράµµατος 2, στις επιµέρους συνιστώσες του, και ειδικότερα εξετάζεται η τυχόν αντίστροφη σχέση ή συσχέτιση, που ενδεχοµένως αναπτύσσεται πριν και µετά το 1990, λόγω των θεσµικών επιλογών του Ν. 1876/90. Στο ∆ιάγραµµα 3 εξετάζεται η σχέση µεταξύ Οµοιοεπαγγελµατικών και Κλαδικών Σ.Σ.Ε. (και ∆.Α.). Στο ∆ιάγραµµα 5 εξετάζεται η σχέση µεταξύ Ειδικών και Επιχειρησιακών Σ.Σ.Ε. (και ∆.Α). Στο ∆ιάγραµµα 4 αναλύεται η ετήσια εξέλιξη της σύνθεσης των Οµοιοεπαγγελµατικών Σ.Σ.Ε. (και ∆.Α.) σε Τοπικές και Εθνικές. Το ∆ιάγραµµα 4 δείχνει την αλλαγή της σύνθεσης στο µίγµα των Οµοιοεπαγγελµατικών Σ.Σ.Ε. (και ∆.Α.), µε την ανάληψη της πρωτοκαθεδρίας από τις Εθνικές Οµοιοεπαγγελµατικές έναντι των Τοπικών, ήδη από το 1968 και οριστικά και διακριτά µετά το 1974-1975. Εν προκειµένω, πρόκειται για µία διαρθρωτική αλλαγή στη δοµή των συλλογικών διαπραγµατεύσεων, δεδοµένου ότι στη δοµή των συλλογικών διαπραγµατεύσεων που λειτουργούσε υπό τον Ν. 3239/55, κατά τα πρώτα στάδια ισχύος και εφαρµογής του, και σχεδόν σε όλη την διάρκεια της δεκαετίας του 1960, αυτή βασιζόταν στην πρωτοκαθεδρία του πλήθους των Τοπικών Οµοιοεπαγγελµατικών Σ.Σ.Ε. και ∆.Α. (βλ. περισσότερη ανάλυση σε Ιωάννου, 1995). Τα ∆ιαγράµµατα 3 και 5 βασίζονται στην υπόθεση της συνάφειας µεταξύ Οµοιοεπαγγελµατικών και Κλαδικών Σ.Σ.Ε., οι οποίες ανήκουν στην κατηγορία των συλλογικών διαπραγµατεύσεων που λαµβάνουν χώρα σε «Ενδιάµεσο» επίπεδο, όπως αυτό περιγράφεται στην ενότητα 1.2 του παρόντος Κεφαλαίου, και στην υπόθεση της συνάφειας µεταξύ Ειδικών και Επιχειρησιακών Σ.Σ.Ε., οι οποίες ανήκουν στην κατηγορία των συλλογικών διαπραγµατεύσεων σε επίπεδο της Επιχείρησης. Ωστόσο, στην περίπτωση των Ειδικών Σ.Σ.Ε., η αντιστοιχία δεν περιορίζεται στα προαναφερθέντα ζεύγη, καθώς και κατά το άρθρο 7 παρ. 1 δ. του Ν. 3239/55 «αι συλλογικαί συµβάσεις εργασίας διακρίνονται … εις Ειδικάς, αίτινες αφορώσι τους µισθωτούς µιας ή πλειόνων επιχειρήσεων και εκµεταλλεύσεων πόλεων ή περιφερείας ή και ολοκλήρου της Χώρας και εφόσον ούτοι δεν υπάγονται εις Εθνικήν Οµοιοεπαγγελµατικήν συλλογικήν σύµβασιν εργασίας». Συνεπώς, κατά την περίοδο 1955-1989 στην κατηγορία των Ειδικών Σ.Σ.Ε., θεωρητικά «χωρούν» τόσο οι Επιχειρησιακές όσο και οι Κλαδικές Σ.Σ.Ε. Γι΄ αυτό κρίνεται ότι δεν αρκεί µόνον η διαγραµµατική εξέταση της σχέσης 37