Page 19 - ΜΕΛΕΤΗ ΤΕΛΙΚΟ SOS

διαπραγµατεύσεις για σύναψη Οµοιοεπαγγελµατικών Σ.Σ.Ε., την περίοδο 2002-2006 εµφανίζεται υψηλότερος στις Κλαδικές Σ.Σ.Ε. Σύµφωνα µε τα ευρήµατα της µελέτης, ο βαθµός προσφυγής στη ∆ιαιτησία είναι και πάλι υψηλότερος στις Οµοιοεπαγγελµατικές Σ.Σ.Ε., αν και εδώ η απόσταση από τις Κλαδικές Σ.Σ.Ε. µειώνεται. Σε σχεδόν µία στις τρεις, έως µία στις τέσσερις συλλογικές διαπραγµατεύσεις για σύναψη Οµοιοεπαγγελµατικών Σ.Σ.Ε., καθίσταται αναγκαία η προσφυγή σε υπηρεσίες ∆ιαιτησίας του Ο.ΜΕ.∆. Με άλλα λόγια, εκτός από τις απευθείας διαπραγµατεύσεις που «αποτυγχάνουν» και οδηγούν σε προσφυγή σε υπηρεσίες Μεσολάβησης του Ο.ΜΕ.∆., «αποτυγχάνουν» κατά το προαναφερθέν ποσοστό και οι συλλογικές διαπραγµατεύσεις, κατά το στάδιο της Μεσολάβησης, µε αποτέλεσµα να οδηγείται περαιτέρω η συλλογική διαπραγµάτευση στην αναζήτηση υπηρεσιών ∆ιαιτησίας του Ο.ΜΕ.∆. Κατά µέσο όρο, τα ποσοστά προσφυγής στη ∆ιαιτησία είναι χαµηλότερα στην περίπτωση των κλαδικών Σ.Σ.Ε. και ακόµη χαµηλότερα στην περίπτωση των επιχειρησιακών Σ.Σ.Ε. Ο βαθµός προσφυγής στις υπηρεσίες ∆ιαιτησίας δεν ισοδυναµεί πλήρως µε τον βαθµό ρύθµισης των Σ.Σ.Ε. µε έκδοση ∆ιαιτητικών Αποφάσεων, διότι ένας αριθµός προσφυγών στην ∆ιαιτησία οδηγείται σε σύναψη Σ.Σ.Ε. από τα µέρη κατά το στάδιο της ∆ιαιτησίας. Επιπλέον, πίσω από τον µέσο όρο του ποσοστού ∆ιαιτητικών Αποφάσεων επί του συνόλου των Σ.Σ.Ε. «κρύβεται» σηµαντική διαφοροποίηση ανά είδος Σ.Σ.Ε.. Με έκδοση ∆ιαιτητικών Αποφάσεων ρυθµίζεται κατά µέσο όρο την περίοδο 1992-2008 το ¼ των οµοιοεπαγγελµατικών Σ.Σ.Ε., το ¼ των Κλαδικών Σ.Σ.Ε. και το 1/20 των επιχειρησιακών Σ.Σ.Ε. Το υψηλότερο του µέσου όρου ποσοστό ρύθµισης της «αποτυχίας» των απευθείας συλλογικών διαπραγµατεύσεων για την σύναψη οµοιοεπαγγελµατικών Σ.Σ.Ε. και κλαδικών Σ.Σ.Ε. µε έκδοση ∆ιαιτητικών Αποφάσεων, καθώς συστηµατικά για ένα µέρος των υπό διαπραγµάτευση Σ.Σ.Ε. δεν καθίσταται δυνατή η σύναψη Σ.Σ.Ε. είτε κατά το στάδιο της Μεσολάβησης είτε κατά το στάδιο της ∆ιαιτησίας, «σχετικοποιεί» την εικόνα του συνολικά χαµηλού µέσου όρου της ∆ιαιτησίας, καθώς οι Κλαδικές Σ.Σ.Ε. και οι Οµοιοεπαγγελµατικές Σ.Σ.Ε. αποτελούν τον «πυρήνα» της δοµής των συλλογικών διαπραγµατεύσεων, που έχει διαµορφωθεί κατά την περίοδο εφαρµογής του Ν. 1876/90. Αν σύµφωνα µε το σύστηµα του Ν. 3239/90, η «αποτυχία» της συλλογικής διαπραγµάτευσης οδηγούνταν αυτοµάτως σε έκδοση ∆ιαιτητικής Απόφασης, τότε το ποσοστό προσφυγής στη Μεσολάβηση θα ήταν ίσο µε το ποσοστό των ∆ιαιτητικών Αποφάσεων. Αυτό όµως δεν συµβαίνει και σε αυτό συνοψίζεται η πρώτη ουσιαστική συµβολή του Ν. 1876/90 στον εµπλουτισµό των διαδικασιών της συλλογικής διαπραγµάτευσης. Τα ευρήµατα της µελέτης δείχνουν ότι οι « δύο ευκαιρίες» θεραπείας της «αποτυχίας» των Συλλογικών ∆ιαπραγµατεύσεων πριν την έκδοση ∆ιαιτητικών Αποφάσεων αξιοποιούνται, αν και σε διαφορετικό βαθµό, τόσο στις Οµοιοεπαγγελµατικές Σ.Σ.Ε. όσο και στις Κλαδικές Σ.Σ.Ε. όπου οι απευθείας συλλογικές διαπραγµατεύσεις κατ’ αρχήν «αποτυγχάνουν», και αξιοποιούνται κυρίως στο στάδιο της Μεσολάβησης, αλλά και στο στάδιο της ∆ιαιτησίας. Οι «δύο ευκαιρίες» που παρέχει ο Ν. 1876/90 αξιοποιούνται περισσότερο στην περίπτωση των επιχειρησιακών Σ.Σ.Ε. κυρίως κατά το στάδιο της Μεσολάβησης, αλλά σε σηµαντικό βαθµό και κατά το στάδιο της ∆ιαιτησίας, κι αυτό συνδέεται εν µέρει µε 19