Page 12 - ΜΕΛΕΤΗ ΤΕΛΙΚΟ SOS

κυρίως το επάγγελµα, συχνά είναι διακλαδική (διακλαδικό), συνδεόµενη µε το σύστηµα ορισµού επαγγελµατικών δικαιωµάτων. Ωστόσο, στις περισσότερες υφιστάµενες Οµοιοεπαγγελµατικές Σ.Σ.Ε., το πεδίο ισχύος τους περιορίζεται σε έναν ορισµένο Κλάδο. Όµως και οι δύο περιπτώσεις αυτών των πραγµατικών Κλαδικών και Οµοιοεπαγγελµατικών Σ.Σ.Ε. υπάγονται σε αυτό που στη βιβλιογραφία αναλύεται ως συλλογικές διαπραγµατεύσεις που λαµβάνουν χώρα και Σ.Σ.Ε. που συνάπτονται, σε «Ενδιάµεσο επίπεδο». Η πλειοψηφία των Κλαδικών Σ.Σ.Ε. που εµφανίζονται στις στατιστικές ταξινοµήσεις µετά το 1989, από το 1990 και εντεύθεν, ήδη προϋπήρχαν του Ν. 1876/90, ενώ µικρός µόνον αριθµός νέων Κλαδικών Σ.Σ.Ε. εντάσσονται στη δοµή των συλλογικών , µετά την εφαρµογή του Ν. 1876/90. Ταυτόχρονα, ορισµένες προϋπάρχουσες του Ν. 1876/90 Κλαδικές Σ.Σ.Ε., «απεσύρθησαν» από τη δοµή των συλλογικών διαπραγµατεύσεων. Ανάλογη είναι η µικτή εικόνα συνέχειας και αλλαγής στην περίπτωση των οµοιοεπαγγελµατικών Σ.Σ.Ε., που καταγράφονται υπό τις νέες συνθήκες του Ν.1876/90. Το κύριο σώµα αυτών υφίσταται ήδη κατά την πρώτη περίοδο της εφαρµογής του Ν. 3239/55, ωστόσο, κατά την περίοδο 1961- 1966 το κέντρο βάρους µεταφέρεται από το πλήθος των Τοπικών Οµοιοεπαγγελµατικών Σ.Σ.Ε. στις Εθνικές Οµοιοεπαγγελµατικές Σ.Σ.Ε. Λίγο πριν και λίγο µετά την υιοθέτηση του Ν. 1876/90 η δοµή των συλλογικών διαπραγµατεύσεων συµπληρώνεται µε τη δηµιουργία - είσοδο και νέων Οµοιοεπαγγελµατικών Σ.Σ.Ε., προερχοµένων κυρίως από εκπαιδευµένο σε επίπεδο Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. ανθρώπινο δυναµικό. Oι Οµοιοεπαγγελµατικές Σ.Σ.Ε., και ειδικότερα οι Οµοιοεπαγγελµατικές Σ.Σ.Ε. που περιορίζονται σε έναν µόνον Κλάδο της οικονοµίας, δεν είναι µόνον φαινόµενο του προϊσχύσαντος θεσµικού πλαισίου, που διατηρείται κατά τη µετάβαση από τον Ν. 3239/55 στον Ν. 1876/90. Η αναπαραγωγή του παρατηρείται και υπό τις συνθήκες του Ν. 1876/90, καθώς επαγγελµατικές οµάδες και συνδικαλιστικές ενώσεις, στα πλαίσια της συλλογικής αυτονοµίας, ασκούν το δικαίωµα της συλλογικής διαπραγµάτευσης, οργανώνοντας την εκπροσώπησή τους µε ανάλογη οµοιοεπαγγελµατική δοµή. Επίσης, κατά τη µετάβαση από τον Ν. 3239/55 στον Ν. 1876/90, ένα µέρος των κατά την προηγούµενη περίοδο ταξινοµηµένων ως Ειδικών Σ.Σ.Ε., ανακατανέµεται στην νέα κατηγορία των Επιχειρησιακών Σ.Σ.Ε., ενώ και ένα µέρος των µέχρι τότε «αδήλωτων» Επιχειρησιακών Σ.Σ.Ε., που ελάµβαναν την µορφή «Πρακτικών Συµφωνίας» στην επιχείρηση ή την εκµετάλλευση, και δεν είχαν ήδη «ενταχθεί» / καταγραφεί στο «επίσηµο σύστηµα» των συλλογικών διαπραγµατεύσεων, αν και η «ένταξη» συνέβαινε σε ένα βαθµό σταδιακά σε όλη την διάρκεια της δεκαετίας του 1980, σε συνθήκες εφαρµογής του Ν. 1876/90 «εντάσσεται» πλέον ευκολότερα στην καταγραφόµενη δοµή των συλλογικών διαπραγµατεύσεων. Έχοντας διαπιστώσει τα ισχυρά στοιχεία συνέχειας, που εµπεριέχει η νέα (µετά την υιοθέτηση του Ν. 1876/90) δοµή ως προς τον «πυρήνα» των Κλαδικών και των Οµοιοεπαγγελµατικών Σ.Σ.Ε. που περιλαµβάνει, καθώς και τις µεγάλες ετήσιες αυξοµειώσεις στο συνολικό αριθµό Σ.Σ.Ε. (και ∆.Α), που συνδέονται κυρίως µε τις µεταβολές του αριθµού των Επιχειρησιακών Σ.Σ.Ε, εξετάσαµε τη ροή και την αναπαραγωγή / «ανανέωση» των «παλαιών» Σ.Σ.Ε. και ∆.Α. και την εµφάνιση «νέων» Σ.Σ.Ε. σε διαφορετικές περιόδους ισχύος και εφαρµογής του Ν. 1876/90. Λόγω του ότι η καταγραφή / επανεξέταση / ταξινόµηση απαιτούσε την εκ νέου επισκόπηση ενός πλήθους 6.583 Σ.Σ.Ε. (και ∆.Α.) επιλέχθηκε η σχετική 12