Page 151 - ΜΕΛΕΤΗ ΤΕΛΙΚΟ SOS

έτη σχεδόν 1 στις 2 ή 1 στις 3 Επιχειρησιακές συλλογικές διαπραγµατεύσεις που έχουν οδηγηθεί στη ∆ιαιτησία, καταλήγουν σε σύναψη Επιχειρησιακής Σ.Σ.Ε., κατά το στάδιο της ∆ιαιτησίας. Τα διαγράµµατα 6, 7 και 8 δείχνουν ότι οι « δύο ευκαιρίες» θεραπείας της «αποτυχίας» των Συλλογικών ∆ιαπραγµατεύσεων, πριν την έκδοση ∆ιαιτητικών Αποφάσεων, αξιοποιούνται, αν και σε διαφορετικό βαθµό, τόσο στις Οµοιοεπαγγελµατικές Σ.Σ.Ε. όσο και στις Κλαδικές Σ.Σ.Ε., όπου οι απευθείας συλλογικές διαπραγµατεύσεις κατ’ αρχήν «αποτυγχάνουν» και αξιοποιούνται, κυρίως, στο στάδιο της Μεσολάβησης, αλλά και στο στάδιο της ∆ιαιτησίας. Οι «δύο ευκαιρίες» που παρέχει ο Ν. 1876/90 αξιοποιούνται ακόµη περισσότερο στην περίπτωση των Επιχειρησιακών Σ.Σ.Ε., κυρίως κατά το στάδιο της Μεσολάβησης, αλλά σε σηµαντικό βαθµό και κατά το στάδιο της ∆ιαιτησίας, κι αυτό συνδέεται, εν µέρει, µε την «αστάθεια» των Επιχειρησιακών Σ.Σ.Ε., που έχουµε ήδη διαγνώσει στο Κεφάλαιο 1 της παρούσας µελέτης. Τέλος, και στις τρεις περιπτώσεις, οι διαχρονικές τάσεις και διακυµάνσεις µε συστηµατική παρακολούθησή τους από τις υπηρεσίες του Ο.ΜΕ.∆., µπορούν να χρησιµοποιηθούν ως δείκτες του κλίµατος στις συλλογικές διαπραγµατεύσεις, πριν τις υπηρεσίες του Ο.ΜΕ.∆., αλλά και κατά τη διάρκεια της παροχής υπηρεσιών Μεσολάβησης και ∆ιαιτησίας από τον Ο.ΜΕ.∆. 3. 5 Οι Σ.Σ.Ε. που χαρακτηρίζονται από συστηµατική «αποτυχία» των Συλλογικών ∆ιαπραγµατεύσεων και η συστηµατική έκδοση ∆ιαιτητικών Αποφάσεων για την αναπαραγωγή τους. Το ετήσιο ποσοστό ρύθµισης των Σ.Σ.Ε., ανά είδος, µε έκδοση ∆ιαιτητικών Αποφάσεων απεικονίζει το κατά την έννοια του Ν. 1876/90 «υπόλοιπο» των «αποτυχιών» στις συλλογικές διαπραγµατεύσεις, τόσο στην απευθείας συλλογική διαπραγµάτευση, όσο και στη συλλογική διαπραγµάτευση µε τη βοήθεια της Μεσολάβησης και της ∆ιαιτησίας. Στην προηγούµενη ενότητα υποστηρίχθηκε ότι ως δείκτης της αποτελεσµατικής εφαρµογής του Ν. 1876/90 µπορεί να θεωρηθεί ο βαθµός µείωσης του «υπολοίπου» των «αποτυχηµένων» συλλογικών διαπραγµατεύσεων, από φάση σε φάση, του Ο.ΜΕ.∆., µέχρι την κατάληξη της έκδοσης ∆ιαιτητικής Απόφασης. Όµως, ιδιαίτερη σηµασία για την αποτελεσµατικότητα των υπηρεσιών Μεσολάβησης και ∆ιαιτησίας του Ν. 1876/90, ειδικότερα ως προς το εάν εµπεριέχουν και στοιχεία συνέχειας έναντι του συστήµατος του Ν. 3239/55, έχει το εάν το ετήσιο κυµαινόµενο «υπόλοιπο» των «αποτυχιών» στις συλλογικές διαπραγµατεύσεις περιλαµβάνει Σ.Σ.Ε. που εναλλάσσονται, αντιµετωπίζοντας περιστασιακές ή συγκυριακές «αποτυχίες» στη σύναψή τους, ή αντιθέτως περιλαµβάνει Σ.Σ.Ε. που συστηµατικά οδηγούνται σε «αποτυχίες» και για αυτό το λόγο, συστηµατικά, γίνεται αναγκαία η προσφυγή στη ∆ιαιτησία, για τη ρύθµιση της Σ.Σ.Ε., µε έκδοση ∆ιαιτητικής Απόφασης. Στη δεύτερη περίπτωση, όπως ήδη έχουµε υποστηρίξει από ετών (Ιωάννου, 1995 και 1996), ενδέχεται να παρατηρούνται στοιχεία συνέχειας µε το σύστηµα του Ν. 1876/90. 151