Page 14 - Report_2011_3

οποίος δεν µπορεί να είναι µικρότερος από ένα (1) έτος και δεν µπορεί να υπερβαίνει τα τρία (3) έτη. (γ) Προβλέπεται η λήξη των ισχυουσών συλλογικών συµβάσεων εργασίας και διαιτητικών αποφάσεων σε διάστηµα το πολύ τριών ετών, η περίοδος ισχύος τους µετά τη λήξη τους περιορίζεται σε τρεις (3) µήνες και περιορίζεται η µετενέργεια των κανονιστικών όρων των συλλογικών συµβάσεων εργασίας και των διαιτητικών αποφάσεων. Οι επιπτώσεις που πράγµατι θα επιφέρουν τα νέα νοµοθετικά δεδοµένα στις εργασιακές σχέσεις γενικά και στις συλλογικές εργασιακές σχέσεις ειδικότερα, θα είναι δραστικές και δραµατικές. Η περαιτέρω αύξηση των επιχειρησιακών συλλογικών συµβάσεων είναι αναµενόµενη, όπως και η διαπραγµάτευση των όρων εργασίας από το πεδίο των συλλογικών συµβάσεων εργασίας στο πεδίο των ατοµικών συµβάσεων εργασίας. Ωστόσο, είναι πρόωρο να εκτιµηθούν οι πραγµατικές διαστάσεις που θα λάβουν οι επιπτώσεις αυτές και οι περαιτέρω συνέπειες που θα προκαλέσουν. Οι επιπτώσεις αυτές, ποσοτικά και ποιοτικά, θα συναρτηθούν, εκτός άλλων, µε τον αριθµό των συλλογικών ρυθµίσεων που θα λήξουν τα έτη 2012 και 2013, σύµφωνα µε τα οριζόµενα στην αναφερθείσα Π.Υ.Σ., και κυρίως και µε τη διαπραγµατευτική συµπεριφορά που θα αναπτύξουν τα µέρη τους και το εάν θα επιδιώξουν την κατάρτιση νέων συλλογικών ρυθµίσεων που θα διαδεχθούν αυτές που θα λήξουν. Η έναρξη απευθείας συλλογικών διαπραγµατεύσεων και η αποτελεσµατικότητα τους, θα καθορίσει την προσφυγή στη µεσολάβηση και στη διαιτησία. Ζ. Η διατήρηση και η λειτουργία του Ο.ΜΕ.∆. και των θεσµών της µεσολάβησης και της διαιτησίας συναρτώνται µε τη συνέχιση της ύπαρξης των αναγκών που τους δηµιούργησαν, οι οποίες εξακολουθούν να υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν µε δεδοµένο ότι, η αντιπαράθεση των συµφερόντων αποτελεί εγγενές στοιχείο των συλλογικών εργασιακών σχέσεων και ότι ο κοινωνικός διάλογος εξακολουθεί να θεωρείται πολλαπλώς το προσφορότερο µέσο για την επίλυση τους. Οι θέσεις, οι απόψεις και οι επιλογές των κοινωνικών εταίρων θα αναδείξουν την κρισιµότητα, τη σκοπιµότητα, την αναγκαιότητα και τη χρησιµότητα των θεσµών της µεσολάβησης και της διαιτησίας, θα καθορίσουν την προσφυγή τους στους θεσµούς αυτούς και θα αποτελέσουν τη λυδία λίθο για να αποδειχθεί, εάν το νοµοθετικό πλαίσιο που έχει διαµορφωθεί είναι κατάλληλο να υποστηρίξει την οµαλή διευθέτηση των συλλογικών διαφορών εργασίας προς κοινωνικό όφελος. Με κριτήριο ότι το όφελος των εργασιακών σχέσεων συναρτάται, κατά την επιλογή των κοινωνικών εταίρων, µε την ύπαρξη ενός ανεξάρτητου φορέα, όπως ο Ο.ΜΕ.∆., που υπηρετεί τον κοινωνικό διάλογο στον ευαίσθητο, οικονοµικά και κοινωνικά, τοµέα των συλλογικών διαπραγµατεύσεων, θα επανεκτιµηθεί η αξία της