Page 169 - ΜΕΛΕΤΗ ΤΕΛΙΚΟ SOS

µιας ειδικότητας, οι οποίοι απασχολούνται, όµως, σε επιχειρήσεις ενός µόνο κλάδου (Οµοιοεπαγγελµατικές στον κλάδο), κατ' είδος δηλαδή που δεν εντάσσεται ακριβώς, εννοιολογικά, στην έννοια του άρθρου 3 του Ν. 1876/1990, όπως π.χ. ηλεκτροτεχνίτες ξενοδοχείων, πρακτικοί µηχανικοί κλινικών κ.λπ. 7. Το έβδοµο µέρος να αφορά τις ρυθµίσεις γενικά του ∆ηµοσίου και των Ν.Π.∆.∆., µε σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου. 8. Το όγδοο µέρος να αφορά ρυθµίσεις του Α.Ν. 435/1968, δηλαδή τις Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις, µε τις οποίες καθορίζονται όροι αµοιβής και εργασίας ορισµένων εργαζοµένων κλαδικού χαρακτήρα (απασχολούµενοι σε ιδρύµατα, σωµατεία, εργασίες/ ειδικότητες εργαζοµένων συγκεκριµένων χώρων εργασίας κ.λπ., ελλείψει αντίστοιχων εργοδοτικών οργανώσεων). 9. Από την έρευνα που διενήργησα και στη σχετική νοµολογία, διαπίστωσα επίσης ότι οι µη γνήσιου, κατά το γράµµα του νόµου, χαρακτήρα ρυθµίσεις κείνται, τυπικά µεν, εκτός της περιγραφής του νόµου, χωρίς όµως να είναι παράνοµες και έτσι επιφέρουν τις συνέπειες τους σε όσους εργοδότες και εργαζοµένους αφορούν και απευθύνονται και πρέπει να διαχωριστούν στην κατάταξη τους από τις γνήσιες κατά το νόµο Οµοιοεπαγγελµατικές και Κλαδικές ρυθµίσεις. Συγκεκριµένα, µε τις αποφάσεις 7590/1997 του Εφετείου Αθηνών, την 982/1994 του Εφετείου Πειραιώς, 2275/2002 του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Αθηνών κ.λπ (Βλ. Νοµολογία Ελληνικών ∆ικαστηρίων κλπ - Έκδοση Ο.ΜΕ.∆. 2008 σελ. 111-115), έχει κριθεί ότι οι Οµοιοεπαγγελµατικές ρυθµίσεις (Σ.Σ.Ε. και ∆.Α.) αφορούν εργαζοµένους µιας ή περισσοτέρων συναφών ειδικοτήτων, που εργάζονται σε οποιοδήποτε εργοδότη χωρίς κλαδικό προσδιορισµό της δραστηριότητας του και υπογράφονται από εργοδοτικές ενώσεις ευρύτερης εκπροσώπησης. Οι διακρίσεις και οι οίκοθεν χαρακτηρισµοί αυτοί των συλλογικών ρυθµίσεων, έχουν τις ρίζες τους στον τρόπο οργάνωσης των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εργαζοµένων στην Ελλάδα και στο νόµο, παλαιότερο και ισχύοντα, που επιτρέπει στα σωµατεία των εργαζοµένων να οργανώνονται και αναλόγως µε το επάγγελµα (συντεχνίες), δηλαδή µε βάση την ειδικότητα εργασίας που ασκούν τα µέλη τους, µέσα στην επιχείρηση. Με αυτή την έννοια, τόσο στη θεωρία (βλ. Γ. Λεβέντη Συλλογικό Εργατικό ∆ίκαιο έκδοση 1996 ) όσο και στη νοµολογία ( Βλ. ΑΠ 1520/2003, 1558/2004 κ.α), γίνεται δεκτό ότι: «Οµοιοεπαγγελµατικές Σ.Σ.Ε. και ∆.Α. είναι µόνο αυτές που αφορούν εργαζοµένους ορισµένου επαγγέλµατος ή και των συναφών προς το επάγγελµα αυτό ειδικοτήτων ανεξάρτητα από το είδος της επιχείρησης». Εξ άλλου, και ο ίδιος ο Ν. 1876/1990 , στο άρθρο 3 παρ. 6 ορίζει ότι οι ρυθµίσεις αυτές πρέπει να «συνάπτονται από εργοδοτικές οργανώσεις ευρύτερης εκπροσώπησης», στοιχείο που δε διαπίστωσα ότι συντρέχει, σε κάθε περίπτωση Οµοιοεπαγγελµατικής ρύθµισης. Ενόψει των διαπιστώσεων αυτών, οι παρακάτω περιγραφόµενες «Οµοιοεπαγγελµατικές» και «Κλαδικές» ρυθµίσεις, κατά την έκταση ισχύος τους σε εθνικό και τοπικό πεδίο, πρέπει να διαχωριστούν των λοιπών γνησίων αντίστοιχων ρυθµίσεων και να τεθούν σε ειδικό µέρος της Κωδικοποίησης, όπως προτείνεται παραπάνω. 169