Page 167 - ΜΕΛΕΤΗ ΤΕΛΙΚΟ SOS

«΄Εκθεση για τα κατά το άρθρο 3 του νόµου 1876/1990 είδη των Σ.Σ.Ε. και των ∆.Α., που περιέχονται στο έργο της Κωδικοποίησης ∆ιατάξεων των Συλλογικών Ρυθµίσεων του Ο.ΜΕ.∆.» Χρήστου Καρατζά Νοµικού, τ. Μεσολαβητή – ∆ιαιτητή του Ο.ΜΕ.∆. Ιανουάριος 2009 Εισαγωγή Για να καταλήξω στις διαπιστώσεις της κατά το άρθρο 3 του Ν. 1876/1990 ορθής, ή µη, κατάταξης των συλλογικών ρυθµίσεων (Σ.Σ.Ε. και ∆.Α.), που περιέχονται στην έκδοση της Κωδικοποίησης των ∆ιατάξεων των Σ.Σ.Ε. και ∆.Α. του Οργανισµού, σύµφωνα µε την από 6 Οκτωβρίου 2008 µεταξύ µας σύµβασης έργου, έλαβα υπόψη µου: α) τις διατάξεις του άρθρου 3 του Ν. 1876/1990 και της εισηγητικής αυτού προς την Βουλή έκθεσης, β) τα συµβαλλόµενα σε κάθε µία από αυτές µέρη, γ) την έκταση ισχύος τους, όπως αυτή περιγράφεται στο πεδίο εφαρµογής κάθε µίας από αυτές και δ) τις ειδικότητες των εργαζοµένων, στις οποίες αυτές αφορούν, όλα δηλαδή τα στοιχεία που αφορούν και προσδιορίζουν το είδος κάθε συλλογικής ρύθµισης, όπως αυτό προσδιορίζεται στο άρθρο 3 του Ν.1876/1990. Το σύνολο των κωδικοποιηµένων κειµένων ανέρχεται σε 198, µε σχετική αφετηρία έρευνας, των περισσοτέρων εξ αυτών, το έτος 1975, έτος κατά το οποίο ο θεσµός των συλλογικών διαπραγµατεύσεων και των συλλογικών ρυθµίσεων εργασίας, λειτουργούσε υπό το καθεστώς του προϊσχύσαντος νόµου 3239/1955. Μετά το έτος 1992 όµως, όσες από αυτές τις ρυθµίσεις εξακολούθησαν να εκδίδονται, προσαρµόσθηκαν στο καθεστώς του νέου νόµου 1876/1990, όχι όµως πάντοτε επιτυχώς, για το λόγο ότι το περιεχόµενο τους δεν ανταποκρινόταν πλέον στο είδος της ρύθµισης, που τα µέρη επιθυµούσαν. Εξάλλου, ορισµένες από τις ρυθµίσεις αυτές, υπό το καθεστώς πλέον του Ν. 1876/1990, δεν µπορούν να καταταγούν σε συγκεκριµένο είδος ρύθµισης του άρθρου 3 του νόµου αυτού, επειδή τα µέρη, από µόνα τους, έχουν προσδιορίσει, κατά την ανέλεγκτη κρίση τους, το είδος τους. Τούτο συµβαίνει ιδιαίτερα στις Οµοιοεπαγγελµατικές ρυθµίσεις, όταν η έκταση ισχύος τους περιορίζεται για τους εργαζοµένους σε ορισµένο µεν επάγγελµα, όπως απαιτεί ο νόµος, θέτοντας όµως αφ' εαυτών, πέραν δηλαδή του νόµου, τον όρο όπως «το επάγγελµα να ασκείται σε επιχειρήσεις ορισµένου κλάδου της οικονοµίας» και όχι σε οποιαδήποτε επιχείρηση χωρίς διάκριση, όπως απαιτεί ο νόµος, όπως π.χ. η 167