Page 17 - ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΘΕΣΗ 2015

Ως προς τη ∆ιαιτησία: α) επανέφερε τη δυνατότητα προσφυγής των ενδιαφεροµένων µερών στη ∆ιαιτησία είτε από κοινού είτε µονοµερώς, χωρίς περιορισµούς ή προϋποθέσεις, β) καθιέρωσε την υποχρεωτική και ενδελεχή αιτιολόγηση των όρων της διαιτητικής απόφασης, γ) επέτρεψε την έκδοση απόφασης επί όλων των όρων της συλλογικής διαφοράς (αποδοχές και θεσµικά θέµατα), δ) καθιέρωσε τη δυνατότητα προσβολής της πρωτοβάθµιας απόφασης (µονοµελούς ή τριµελούς επιτροπής διαιτησίας), µε έφεση ενώπιον ∆ευτεροβάθµιας Πενταµελούς Επιτροπής ∆ιαιτησίας, την οποία συγκροτούν δύο ανώτατοι ∆ικαστές (ένας του Συµβουλίου της Επικρατείας και ένας του Αρείου Πάγου), ένας Σύµβουλος του Νοµικού Συµβουλίου του Κράτους και δύο διαιτητές του Ο.ΜΕ.∆. και ε) προέβλεψε τη δυνατότητα προσβολής από τα µέρη της συλλογικής διαφοράς, τόσο της πρωτοβάθµιας όσο και της δευτεροβάθµιας διαιτητικής απόφασης, στο Μονοµελές Πρωτοδικείο ή Εφετείο αντίστοιχα. Η διατήρηση και η λειτουργία του Ο.ΜΕ.∆. και των θεσµών της µεσολάβησης και της διαιτησίας συναρτώνται µε τη συνέχιση της ύπαρξης των αναγκών που τους δηµιούργησαν, οι οποίες εξακολουθούν να υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν µε δεδοµένο ότι, η αντιπαράθεση των συµφερόντων αποτελεί εγγενές στοιχείο των συλλογικών εργασιακών σχέσεων και ότι ο κοινωνικός διάλογος εξακολουθεί να θεωρείται πολλαπλώς το προσφορότερο µέσο για την επίλυσή τους. Οι θέσεις, οι απόψεις και οι επιλογές των κοινωνικών εταίρων θα αναδείξουν την κρισιµότητα, τη σκοπιµότητα, την αναγκαιότητα και τη χρησιµότητα των θεσµών της µεσολάβησης και της διαιτησίας, θα καθορίσουν την προσφυγή τους στους θεσµούς αυτούς και θα αποτελέσουν τη λυδία λίθο για να αποδειχθεί εάν το νοµοθετικό πλαίσιο, που έχει διαµορφωθεί, είναι κατάλληλο να υποστηρίξει την οµαλή διευθέτηση των συλλογικών διαφορών εργασίας προς κοινωνικό όφελος. Με κριτήριο ότι το περιεχόµενο των εργασιακών σχέσεων συναρτάται, κατά την επιλογή των κοινωνικών εταίρων, µε την ύπαρξη ενός ανεξάρτητου φορέα, όπως ο Ο.ΜΕ.∆., που υπηρετεί τον κοινωνικό διάλογο στον ευαίσθητο, οικονοµικά και κοινωνικά, τοµέα των συλλογικών διαπραγµατεύσεων, εξακολουθεί να έχει αξία η δυνατότητα των διαπραγµατευοµένων µερών να προσφεύγουν σε έναν ανεξάρτητο και αξιόπιστο τρίτο, τον Μεσολαβητή ή τον ∆ιαιτητή, που θα αντιµετωπίζει µε αµεροληψία τις διαφορετικές απόψεις τους και θα επιδιώκει την ανάδειξη και την εξυπηρέτηση του κοινού τους συµφέροντος.